μείζων

Ancient Greek

Alternative forms

• μέζων (mézōn) — Ionic, Aeolic, Doric, Arcadocypriot

Etymology

From Proto-Hellenic *méďďōn, from Proto-Indo-European *méǵh₂yōs‎, from *méǵh₂s (“great”), from which comes μέγᾰς (mégas). The ει (ei) is a long vowel that developed by analogy with κρείττων (kreíttōn) and ἀμείνων (ameínōn).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /měːz.dɔːn/ → /ˈmi.zon/ → /ˈmi.zon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /měːz.dɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmi.zon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmi.zon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmi.zon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈmi.zon/

Adjective

μείζων • (meízōn) m or f (neuter μεῖζον); third declension (Attic)

1. comparative degree of μέγας (mégas)
   1. greater, larger, longer, taller, older
   2. too great
2. (neuter accusative singular, μεῖζον, as adverb) more
3. (substantive) elder, leader of a village

Inflection

Third declension of μείζων; μεῖζον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		μείζων meízōn	μεῖζον meîzon		μείζονε meízone	μείζονε meízone		μείζονες / μείζους meízones / meízous	μείζονᾰ / μείζω meízona / meízō
Genitive		μείζονος meízonos	μείζονος meízonos		μειζόνοιν meizónoin	μειζόνοιν meizónoin		μειζόνων meizónōn	μειζόνων meizónōn
Dative		μείζονῐ meízoni	μείζονῐ meízoni		μειζόνοιν meizónoin	μειζόνοιν meizónoin		μείζοσῐ / μείζοσῐν meízosi(n)	μείζοσῐ / μείζοσῐν meízosi(n)
Accusative		μείζονᾰ / μείζω meízona / meízō	μεῖζον meîzon		μείζονε meízone	μείζονε meízone		μείζονᾰς / μείζους meízonas / meízous	μείζονᾰ / μείζω meízona / meízō
Vocative		μεῖζον meîzon	μεῖζον meîzon		μείζονε meízone	μείζονε meízone		μείζονες / μείζους meízones / meízous	μείζονᾰ / μείζω meízona / meízō
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		μεῖζον meîzon			—			—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “μέγας”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “μέγας”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• μείζων in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “μέγας”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G3187 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• μείζων in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften

---

Greek

Adjective

μείζων • (meízon) m (feminine μείζων, neuter μείζον)

1. major, greater, more important

   μείζων καταθλιπτική διαταραχή (major depressive disorder)

2. (music) major (key signature, scale, chord or interval)

   μείζων κλίμακα (major key)

   μείζων συγχορδία (major chord)

Declension

Declension of μείζων

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	μείζων •	μείζων •	μείζον •	μείζονες •	μείζονες •	μείζονα •
genitive	μείζονος •	μείζονος •	μείζονος •	μειζόνων •	μειζόνων •	μειζόνων •
accusative	μείζονα •	μείζονα •	μείζον •	μείζονες •	μείζονες •	μείζονα •
vocative	μείζων • / μείζονα •	μείζων •	μείζον •	μείζονες •	μείζονες •	μείζονα •

Synonyms

• (music): ματζόρε n (matzóre)

Antonyms

• ελάσσων (elásson, “minor”)