μονομαχία
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Etymology[edit]
from Ancient Greek μονομαχία (monomakhía); μόνος (mónos, “single, alone”) + μάχομαι (mákhomai, “fight”).
Noun[edit]
μονομαχία • (monomachía) f (plural μονομαχίες)
- duel, joust
- dogfight (air combat)
- (figurative) confrontation (between two people or groups)
Declension[edit]
declension of μονομαχία
| case \ number | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | μονομαχία • | μονομαχίες • |
| genitive | μονομαχίας • | μονομαχιών • |
| accusative | μονομαχία • | μονομαχίες • |
| vocative | μονομαχία • | μονομαχίες • |
Related terms[edit]
- μονομάχος m (monomáchos, “gladiator, duellist”)