μονομερής

Greek

Etymology

μονο- (mono-, “mono”) +‎ μέρος (méros, “part”)

Adjective

μονομερής • (monomerís) m (feminine μονομερής, neuter μονομερές)

1. one-sided, single sided
2. unilateral
3. (chemistry) monomeric

Declension

Declension of μονομερής

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	μονομερής •	μονομερής •	μονομερές •	μονομερείς •	μονομερείς •	μονομερή •
genitive	μονομερούς • / μονομερή •	μονομερούς •	μονομερούς •	μονομερών •	μονομερών •	μονομερών •
accusative	μονομερή •	μονομερή •	μονομερές •	μονομερείς •	μονομερείς •	μονομερή •
vocative	μονομερή • / μονομερής •	μονομερής •	μονομερές •	μονομερείς •	μονομερείς •	μονομερή •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο μονομερής, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο μονομερής, etc.)

Synonyms

• μονόπλευρος (monóplevros)

Related terms

• μονομέρεια f (monoméreia, “unilateralism”)
• διμερής (dimerís, “bilateral”)
• πολυμερής (polymerís, “polymeric, multilateral”)