νέω

See also: Appendix:Variations of "neo"

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /né.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈne.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈne.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈne.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈne.o/

Etymology 1

Alteration of νάω (náō, “to flow”), from Proto-Indo-European *(s)neh₂- (“to flow; to swim”).^[1]

Verb

νέω • (néō)

to swim
(figuratively, of one in shoes that are too large) to float

Conjugation

Present: νέω (Contracted only in -ει-)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νέω	νεῖς	νεῖ	νεῖτον	νεῖτον	νέομεν	νεῖτε	νέουσῐ(ν)
	subjunctive	νέω	νέῃς	νέῃ	νέητον	νέητον	νέωμεν	νέητε	νέωσῐ(ν)
	optative	νέοιμῐ	νέοις	νέοι	νέοιτον	νεοίτην	νέοιμεν	νέοιτε	νέοιεν
	imperative		νεῖ	νείτω	νεῖτον	νείτων		νεῖτε	νεόντων
		active
infinitive		νεῖν
participle	m	νέων
	f	νέουσᾰ
	n	νέον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔνεον (Contracted only in -ει-)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔνεον	ἔνεις	ἔνει(ν)	ἐνεῖτον	ἐνείτην	ἐνέομεν	ἐνεῖτε	ἔνεον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: νεύσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	νεύσομαι	νεύσῃ, νεύσει	νεύσεται	νεύσεσθον	νεύσεσθον	νευσόμεθᾰ	νεύσεσθε	νεύσονται
middle	optative	νευσοίμην	νεύσοιο	νεύσοιτο	νεύσοισθον	νευσοίσθην	νευσοίμεθᾰ	νεύσοισθε	νεύσοιντο
					middle
infinitive					νεύσεσθαι
participle	m				νευσόμενος
	f				νευσομένη
	n				νευσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: νευσέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	νευσέομαι	νευσέῃ, νευσέει	νευσέεται	νευσέεσθον	νευσέεσθον	νευσεόμεθᾰ	νευσέεσθε	νευσέονται
middle	optative	νευσεοίμην	νευσέοιο	νευσέοιτο	νευσέοισθον	νευσεοίσθην	νευσεοίμεθᾰ	νευσέοισθε	νευσέοιντο
					middle
infinitive					νευσέεσθαι
participle	m				νευσεόμενος
	f				νευσεομένη
	n				νευσεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: νευσοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	νευσοῦμαι	νευσῇ	νευσεῖται	νευσεῖσθον	νευσεῖσθον	νευσούμεθᾰ	νευσεῖσθε	νευσοῦνται
middle	optative	νευσοίμην	νευσοῖο	νευσοῖτο	νευσοῖσθον	νευσοίσθην	νευσοίμεθᾰ	νευσοῖσθε	νευσοῖντο
					middle
infinitive					νευσεῖσθαι
participle	m				νευσούμενος
	f				νευσουμένη
	n				νευσούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔνευσᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔνευσᾰ	ἔνευσᾰς	ἔνευσε(ν)	ἐνεύσᾰτον	ἐνευσᾰ́την	ἐνεύσᾰμεν	ἐνεύσᾰτε	ἔνευσᾰν
	subjunctive	νεύσω	νεύσῃς	νεύσῃ	νεύσητον	νεύσητον	νεύσωμεν	νεύσητε	νεύσωσῐ(ν)
	optative	νεύσαιμῐ	νεύσειᾰς, νεύσαις	νεύσειε(ν), νεύσαι	νεύσαιτον	νευσαίτην	νεύσαιμεν	νεύσαιτε	νεύσειᾰν, νεύσαιεν
	imperative		νεῦσον	νευσᾰ́τω	νεύσᾰτον	νευσᾰ́των		νεύσᾰτε	νευσᾰ́ντων
		active
infinitive		νεῦσαι
participle	m	νεύσᾱς
	f	νεύσᾱσᾰ
	n	νεῦσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: νένευκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νένευκᾰ	νένευκᾰς	νένευκε(ν)	νενεύκᾰτον	νενεύκᾰτον	νενεύκᾰμεν	νενεύκᾰτε	νενεύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	νενεύκω	νενεύκῃς	νενεύκῃ	νενεύκητον	νενεύκητον	νενεύκωμεν	νενεύκητε	νενεύκωσῐ(ν)
	optative	νενεύκοιμῐ, νενευκοίην	νενεύκοις, νενευκοίης	νενεύκοι, νενευκοίη	νενεύκοιτον	νενευκοίτην	νενεύκοιμεν	νενεύκοιτε	νενεύκοιεν
	imperative		νένευκε	νενευκέτω	νενεύκετον	νενευκέτων		νενεύκετε	νενευκόντων
		active
infinitive		νενευκέναι
participle	m	νενευκώς
	f	νενευκυῖᾰ
	n	νενευκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐνενεύκειν

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνενεύκειν, ἐνενεύκη	ἐνενεύκεις, ἐνενεύκης	ἐνενεύκει(ν)	ἐνενεύκετον	ἐνενευκέτην	ἐνενεύκεμεν	ἐνενεύκετε	ἐνενεύκεσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

νάω (náō, “to bubble up, stream”)
νήχω (nḗkhō, “to swim”)
νόα (nóa)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “νέω 1”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1012-3

Etymology 2

From Proto-Indo-European *(s)neh₁- (“to spin”).^[1] Cognates include νῆτρον (nêtron, “spindle”), νῆμα (nêma, “thread, yarn”), English nematode, needle, neuro, sinew.

Verb

νέω • (néō)

to spin
Νῆσον, μῆτερ· ῥάψω.
Nêson, mêter; rhápsō.
(please add an English translation of this usage example)

Conjugation

Present: νῶ (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νῶ	νεῖς	νεῖ, νῇ	νεῖτον	νεῖτον	νοῦμεν	νεῖτε	νέουσῐ(ν), νῶσι(ν)
	subjunctive	νῶ	νῇς	νῇ	νῆτον	νῆτον	νῶμεν	νῆτε	νῶσῐ(ν)
	optative	νοίην, νοῖμῐ	νοίης, νοῖς	νοίη, νοῖ	νοῖτον, νοίητον	νοίτην, νοιήτην	νοῖμεν, νοίημεν	νοῖτε, νοίητε	νοῖεν, νοίησᾰν
	imperative		νεῖ	νείτω	νεῖτον	νείτων		νεῖτε	νούντων
		active
infinitive		νεῖν
participle	m	νέων, νῶν
	f	νέουσᾰ, νῶσᾰ
	n	νέον, νῶν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔνουν (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔνουν	ἔνεις	ἔνει	ἐνεῖτον	ἐνείτην	ἐνοῦμεν	ἐνεῖτε	ἔνουν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: νήσω, νήσομαι, νηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νήσω	νήσεις	νήσει	νήσετον	νήσετον	νήσομεν	νήσετε	νήσουσῐ(ν)
active	optative	νήσοιμῐ	νήσοις	νήσοι	νήσοιτον	νησοίτην	νήσοιμεν	νήσοιτε	νήσοιεν
middle	indicative	νήσομαι	νήσῃ, νήσει	νήσεται	νήσεσθον	νήσεσθον	νησόμεθᾰ	νήσεσθε	νήσονται
middle	optative	νησοίμην	νήσοιο	νήσοιτο	νήσοισθον	νησοίσθην	νησοίμεθᾰ	νήσοισθε	νήσοιντο
passive	indicative	νηθήσομαι	νηθήσῃ	νηθήσεται	νηθήσεσθον	νηθήσεσθον	νηθησόμεθᾰ	νηθήσεσθε	νηθήσονται
passive	optative	νηθησοίμην	νηθήσοιο	νηθήσοιτο	νηθήσοισθον	νηθησοίσθην	νηθησοίμεθᾰ	νηθήσοισθε	νηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		νήσειν			νήσεσθαι		νηθήσεσθαι
participle	m	νήσων			νησόμενος		νηθησόμενος
	f	νήσουσᾰ			νησομένη		νηθησομένη
	n	νῆσον			νησόμενον		νηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔνησᾰ, ἐνησᾰ́μην, ἐνήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔνησᾰ	ἔνησᾰς	ἔνησε(ν)	ἐνήσᾰτον	ἐνησᾰ́την	ἐνήσᾰμεν	ἐνήσᾰτε	ἔνησᾰν
	subjunctive	νήσω	νήσῃς	νήσῃ	νήσητον	νήσητον	νήσωμεν	νήσητε	νήσωσῐ(ν)
	optative	νήσαιμῐ	νήσειᾰς, νήσαις	νήσειε(ν), νήσαι	νήσαιτον	νησαίτην	νήσαιμεν	νήσαιτε	νήσειᾰν, νήσαιεν
	imperative		νῆσον	νησᾰ́τω	νήσᾰτον	νησᾰ́των		νήσᾰτε	νησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐνησᾰ́μην	ἐνήσω	ἐνήσᾰτο	ἐνήσᾰσθον	ἐνησᾰ́σθην	ἐνησᾰ́μεθᾰ	ἐνήσᾰσθε	ἐνήσᾰντο
	subjunctive	νήσωμαι	νήσῃ	νήσηται	νήσησθον	νήσησθον	νησώμεθᾰ	νήσησθε	νήσωνται
	optative	νησαίμην	νήσαιο	νήσαιτο	νήσαισθον	νησαίσθην	νησαίμεθᾰ	νήσαισθε	νήσαιντο
	imperative		νῆσαι	νησᾰ́σθω	νήσᾰσθον	νησᾰ́σθων		νήσᾰσθε	νησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐνήθην	ἐνήθης	ἐνήθη	ἐνήθητον	ἐνηθήτην	ἐνήθημεν	ἐνήθητε	ἐνήθησᾰν
	subjunctive	νηθῶ	νηθῇς	νηθῇ	νηθῆτον	νηθῆτον	νηθῶμεν	νηθῆτε	νηθῶσῐ(ν)
	optative	νηθείην	νηθείης	νηθείη	νηθεῖτον, νηθείητον	νηθείτην, νηθειήτην	νηθεῖμεν, νηθείημεν	νηθεῖτε, νηθείητε	νηθεῖεν, νηθείησᾰν
	imperative		νήθητῐ	νηθήτω	νήθητον	νηθήτων		νήθητε	νηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		νῆσαι			νήσᾰσθαι		νηθῆναι
participle	m	νήσᾱς			νησᾰ́μενος		νηθείς
	f	νήσᾱσᾰ			νησᾰμένη		νηθεῖσᾰ
	n	νῆσᾰν			νησᾰ́μενον		νηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: νῆσᾰ, νησᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νῆσᾰ	νῆσᾰς	νῆσε(ν)	νήσᾰτον	νησᾰ́την	νήσᾰμεν	νήσᾰτε	νῆσᾰν
middle	indicative	νησᾰ́μην	νήσᾰο	νήσᾰτο	νήσᾰσθον	νησᾰ́σθην	νησᾰ́με(σ)θᾰ	νήσᾰσθε	νήσᾰντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: νῶσᾰ (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νῶσᾰ	νῶσᾰς	νῶσε(ν)	νώσᾰτον	νωσᾰ́την	νώσᾰμεν	νώσᾰτε	νῶσᾰν
	subjunctive	νώσω, νώσωμῐ	νώσῃς, νώσῃσθᾰ	νώσῃ, νώσῃσῐ	νώσητον	νώσητον	νώσωμεν	νώσητε	νώσωσῐ(ν)
	optative	νώσαιμῐ	νώσαις, νώσαισθᾰ, νώσειᾰς	νώσειε(ν), νώσαι	νωσεῖτον	νωσείτην	νωσεῖμεν	νωσεῖτε	νωσεῖεν
	imperative		νῶσον	νωσᾰ́τω	νώσᾰτον	νωσᾰ́των		νώσᾰτε	νωσᾰ́ντων
		active
infinitive		νῶσαι/νωσᾰ́μεν/νωσᾰμέναι
participle	m	νώσᾱς
	f	νώσᾱσᾰ
	n	νῶσᾰν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “νέω 2”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1013

Etymology 3

Probably a verbalization of νῆσαι (nêsai), itself perhaps a contracted form of νηῆσαι (nēêsai), of unknown origin; the chronology and morphological development of the word and its relatives is similarly unclear.^[1]

Verb

νέω • (néō)

to heap, to pile up
(passive voice) to be stuffed

Conjugation

Present: νέω (Ionic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νέω	νεῖς	νεῖ	νεῖτον	νεῖτον	νεῦμεν	νεῖτε	νεῦσῐ(ν)
	subjunctive	νέω	νῇς	νῇ	νῆτον	νῆτον	νέωμεν	νῆτε	νέωσῐ(ν)
	optative	νέοιμι	νέοις	νέοι	νέοιτον	νεοίτην	νέοιμεν	νέοιτε	νέοιεν
	imperative		νεῖ	νείτω	νεῖτον	νείτων		νεῖτε	νεύντων
		active
infinitive		νεῖν
participle	m	νέων
	f	νεῦσᾰ
	n	νεῦν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔνευν (Ionic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔνευν	ἔνεις	ἔνει	ἐνεῖτον	ἐνείτην	ἐνεῦμεν	ἐνεῖτε	ἔνευν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: νήσω, νήσομαι, νηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νήσω	νήσεις	νήσει	νήσετον	νήσετον	νήσομεν	νήσετε	νήσουσῐ(ν)
active	optative	νήσοιμῐ	νήσοις	νήσοι	νήσοιτον	νησοίτην	νήσοιμεν	νήσοιτε	νήσοιεν
middle	indicative	νήσομαι	νήσῃ, νήσει	νήσεται	νήσεσθον	νήσεσθον	νησόμεθᾰ	νήσεσθε	νήσονται
middle	optative	νησοίμην	νήσοιο	νήσοιτο	νήσοισθον	νησοίσθην	νησοίμεθᾰ	νήσοισθε	νήσοιντο
passive	indicative	νηθήσομαι	νηθήσῃ	νηθήσεται	νηθήσεσθον	νηθήσεσθον	νηθησόμεθᾰ	νηθήσεσθε	νηθήσονται
passive	optative	νηθησοίμην	νηθήσοιο	νηθήσοιτο	νηθήσοισθον	νηθησοίσθην	νηθησοίμεθᾰ	νηθήσοισθε	νηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		νήσειν			νήσεσθαι		νηθήσεσθαι
participle	m	νήσων			νησόμενος		νηθησόμενος
	f	νήσουσᾰ			νησομένη		νηθησομένη
	n	νῆσον			νησόμενον		νηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔνησᾰ, ἐνησᾰ́μην, ἐνήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔνησᾰ	ἔνησᾰς	ἔνησε(ν)	ἐνήσᾰτον	ἐνησᾰ́την	ἐνήσᾰμεν	ἐνήσᾰτε	ἔνησᾰν
	subjunctive	νήσω	νήσῃς	νήσῃ	νήσητον	νήσητον	νήσωμεν	νήσητε	νήσωσῐ(ν)
	optative	νήσαιμῐ	νήσειᾰς, νήσαις	νήσειε(ν), νήσαι	νήσαιτον	νησαίτην	νήσαιμεν	νήσαιτε	νήσειᾰν, νήσαιεν
	imperative		νῆσον	νησᾰ́τω	νήσᾰτον	νησᾰ́των		νήσᾰτε	νησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐνησᾰ́μην	ἐνήσω	ἐνήσᾰτο	ἐνήσᾰσθον	ἐνησᾰ́σθην	ἐνησᾰ́μεθᾰ	ἐνήσᾰσθε	ἐνήσᾰντο
	subjunctive	νήσωμαι	νήσῃ	νήσηται	νήσησθον	νήσησθον	νησώμεθᾰ	νήσησθε	νήσωνται
	optative	νησαίμην	νήσαιο	νήσαιτο	νήσαισθον	νησαίσθην	νησαίμεθᾰ	νήσαισθε	νήσαιντο
	imperative		νῆσαι	νησᾰ́σθω	νήσᾰσθον	νησᾰ́σθων		νήσᾰσθε	νησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐνήθην	ἐνήθης	ἐνήθη	ἐνήθητον	ἐνηθήτην	ἐνήθημεν	ἐνήθητε	ἐνήθησᾰν
	subjunctive	νηθῶ	νηθῇς	νηθῇ	νηθῆτον	νηθῆτον	νηθῶμεν	νηθῆτε	νηθῶσῐ(ν)
	optative	νηθείην	νηθείης	νηθείη	νηθεῖτον, νηθείητον	νηθείτην, νηθειήτην	νηθεῖμεν, νηθείημεν	νηθεῖτε, νηθείητε	νηθεῖεν, νηθείησᾰν
	imperative		νήθητῐ	νηθήτω	νήθητον	νηθήτων		νήθητε	νηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		νῆσαι			νήσᾰσθαι		νηθῆναι
participle	m	νήσᾱς			νησᾰ́μενος		νηθείς
	f	νήσᾱσᾰ			νησᾰμένη		νηθεῖσᾰ
	n	νῆσᾰν			νησᾰ́μενον		νηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: νένημαι (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	νένημαι	νένησαι	νένηται	νένησθον	νένησθον	νενήμεθᾰ	νένησθε	νενέαται
	subjunctive	νενημένος ὦ	νενημένος ᾖς	νενημένος ᾖ	νενημένω ἦτον	νενημένω ἦτον	νενημένοι ὦμεν	νενημένοι ἦτε	νενημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	νενημένος εἴην	νενημένος εἴης	νενημένος εἴη	νενημένω εἴητον/εἶτον	νενημένω εἰήτην/εἴτην	νενημένοι εἴημεν/εἶμεν	νενημένοι εἴητε/εἶτε	νενήμενοι εἰησᾰ́ν/εἰεν
	imperative		νένησο	νενήσθω	νένησθον	νενήσθων		νένησθε	νενήσθων
						middle/passive
infinitive						νενῆσθαι
participle	m					νενημένος
	f					νενημένη
	n					νενημένον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: νένησμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	νένησμαι	νένησαι	νένησται	νένησθον	νένησθον	νενήσμεθᾰ	νένησθε	νενήσᾰται
	subjunctive	νενησμένος ὦ	νενησμένος ᾖς	νενησμένος ᾖ	νενησμένω ἦτον	νενησμένω ἦτον	νενησμένοι ὦμεν	νενησμένοι ἦτε	νενησμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	νενησμένος εἴην	νενησμένος εἴης	νενησμένος εἴη	νενησμένω εἴητον/εἶτον	νενησμένω εἰήτην/εἴτην	νενησμένοι εἴημεν/εἶμεν	νενησμένοι εἴητε/εἶτε	νενησμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		νένησο	νενήσθω	νένησθον	νενήσθων		νένησθε	νενήσθων
						middle/passive
infinitive						νενῆσθαι
participle	m					νενησμένος
	f					νενησμένη
	n					νενησμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐνενήσμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐνενήσμην	ἐνένησο	ἐνένηστο	ἐνένησθον	ἐνενήσθην	ἐνενήσμεθᾰ	ἐνένησθε	ἐνενήσᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἐπινέω (epinéō)
νήησις (nḗēsis)
περινέω (perinéō)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “-νέω 3”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1014

Etymology 4

Abstracted from νέωτα (néōta, “next year”), traditionally taken as a compound of νέος (néos, “new”) +‎ ἔτος (étos, “year”), literally “new year” > "next year"; however, the -ω- (-ō-) remains difficult to explain. Szemerenyi proposes that it arises from a dative form of νέος (néos).^[1]

Adverb

νέω • (néō)

(Doric, in the phrase ἐς νέω (es néō)) next year

Synonyms

(next year): εἰς νέωτα (eis néōta)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “νέωτα (> DER > ἐς νέω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1014-5

νέω

Contents

Ancient Greek

Pronunciation

Etymology 1

Verb

Conjugation

Related terms

References

Further reading

Etymology 2

Verb

Conjugation

References

Further reading

Etymology 3

Verb

Conjugation

Derived terms

References

Further reading

Etymology 4

Adverb

Synonyms

References

Further reading

Navigation menu

νέω

Ancient Greek

Pronunciation

Etymology 1

Verb

Conjugation

Related terms

References

Further reading

Etymology 2

Verb

Conjugation

References

Further reading

Etymology 3

Verb

Conjugation

Derived terms

References

Further reading

Etymology 4

Adverb

Synonyms

References

Further reading

Navigation menu

Search