νοητός
Greek
Etymology
From Ancient Greek νοητός (noētós), from Ancient Greek νοέω (noéō, “to perceive, to think out”).
Pronunciation
Adjective
νοητός • (noïtós) m (feminine νοητή, neuter νοητό)
- (formal) conceivable, perceptible, intelligible, comprehensible (able to be imagined in the mind)
- 1964, “Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ [Comprehending Sun Of Justice]”, in Odysseas Elytis (lyrics), Mikis Theodorakis (music), Το Άξιον Εστί [The Axion Esti], performed by Grigoris Bithikotsis:
- Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ,
Και μυρσίνη συ δοξαστική.- Tis dikaiosýnis ílie noïté,
Kai myrsíni sy doxastikí. - Comprehending sun of justice,
And you, glorious myrtle.
- Tis dikaiosýnis ílie noïté,
- Δεν είναι νοητό να διακινδυνεύσεις τη ζωή σου γι' αυτήν. ― Den eínai noïtó na diakindynéfseis ti zoḯ sou gi' aftín. ― It's inconceivable for you to risk your life for her.
- (formal, by extension) imaginary, notional (that which exists only in the mind)
- ο νοητός άξονας της Γης ― o noïtós áxonas tis Gis ― the Earth's imaginary axis
Declension
Declension of νοητός
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | νοητός • | νοητή • | νοητό • | νοητοί • | νοητές • | νοητά • |
| genitive | νοητού • | νοητής • | νοητού • | νοητών • | νοητών • | νοητών • |
| accusative | νοητό • | νοητή • | νοητό • | νοητούς • | νοητές • | νοητά • |
| vocative | νοητέ • | νοητή • | νοητό • | νοητοί • | νοητές • | νοητά • |
Synonyms
- (conceivable, comprehensible): κατανοητός (katanoïtós), καταληπτός (kataliptós), αντιληπτός (antiliptós)
- (imaginary): φανταστικός (fantastikós), ιδεατός (ideatós)
Antonyms
- (conceivable, comprehensible): ακατανόητος (akatanóitos, “incomprehensible”), ακαταλαβίστικος (akatalavístikos, “incomprehensible”)
- (imaginary): πραγματικός (pragmatikós, “real, true”), αισθητός (aisthitós, “tangible”), υπαρκτός (yparktós, “existing”)