νομικός

Ancient Greek

Etymology

From νόμος (nómos) +‎ -ῐκός (-ĭkós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /no.mi.kós/ → /no.miˈkos/ → /no.miˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /no.mi.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /no.miˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /no.miˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /no.miˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /no.miˈkos/

Adjective

νομῐκός • (nomĭkós) m (feminine νομῐκή, neuter νομῐκόν); first/second declension

1. relating to laws, legal

Inflection

First and second declension of νομῐκός; νομῐκή; νομῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		νομῐκός nomĭkós	νομῐκή nomĭkḗ	νομῐκόν nomĭkón		νομῐκώ nomĭkṓ	νομῐκᾱ́ nomĭkā́	νομῐκώ nomĭkṓ		νομῐκοί nomĭkoí	νομῐκαί nomĭkaí	νομῐκᾰ́ nomĭkắ
Genitive		νομῐκοῦ nomĭkoû	νομῐκῆς nomĭkês	νομῐκοῦ nomĭkoû		νομῐκοῖν nomĭkoîn	νομῐκαῖν nomĭkaîn	νομῐκοῖν nomĭkoîn		νομῐκῶν nomĭkôn	νομῐκῶν nomĭkôn	νομῐκῶν nomĭkôn
Dative		νομῐκῷ nomĭkôi	νομῐκῇ nomĭkêi	νομῐκῷ nomĭkôi		νομῐκοῖν nomĭkoîn	νομῐκαῖν nomĭkaîn	νομῐκοῖν nomĭkoîn		νομῐκοῖς nomĭkoîs	νομῐκαῖς nomĭkaîs	νομῐκοῖς nomĭkoîs
Accusative		νομῐκόν nomĭkón	νομῐκήν nomĭkḗn	νομῐκόν nomĭkón		νομῐκώ nomĭkṓ	νομῐκᾱ́ nomĭkā́	νομῐκώ nomĭkṓ		νομῐκούς nomĭkoús	νομῐκᾱ́ς nomĭkā́s	νομῐκᾰ́ nomĭkắ
Vocative		νομῐκέ nomĭké	νομῐκή nomĭkḗ	νομῐκόν nomĭkón		νομῐκώ nomĭkṓ	νομῐκᾱ́ nomĭkā́	νομῐκώ nomĭkṓ		νομῐκοί nomĭkoí	νομῐκαί nomĭkaí	νομῐκᾰ́ nomĭkắ
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		νομῐκῶς nomĭkôs				νομῐκώτερος nomĭkṓteros				νομῐκώτᾰτος nomĭkṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → English: nomic

References

• “νομικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “νομικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers

Greek

Adjective

νομικός • (nomikós) m (feminine νομική, neuter νομικό)

1. (law) pertaining to the law, legal

   νομικός σύμβουλος (legal advisor)

   νομικός οδηγός (legal guide)

Declension

Declension of νομικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	νομικός (nomikós)	νομική (nomikí)	νομικό (nomikó)		νομικοί (nomikoí)	νομικές (nomikés)	νομικά (nomiká)
genitive	νομικού (nomikoú)	νομικής (nomikís)	νομικού (nomikoú)		νομικών (nomikón)	νομικών (nomikón)	νομικών (nomikón)
accusative	νομικό (nomikó)	νομική (nomikí)	νομικό (nomikó)		νομικούς (nomikoús)	νομικές (nomikés)	νομικά (nomiká)
vocative	νομικέ (nomiké)	νομική (nomikí)	νομικό (nomikó)		νομικοί (nomikoí)	νομικές (nomikés)	νομικά (nomiká)

Derived terms

• νομικό πρόσωπο n (nomikó prósopo, “legal person”)

See also

• νόμιμος (nómimos, “legal, allowed by law”)