νύσσω

Ancient Greek

Alternative forms

• νῠ́ττω (núttō) — Attic

Etymology

Of unclear origin. Possibly from Proto-Indo-European *new- (“to make a push, nod”). However, compare ἔγχος (énkhos, “spear”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /nýs.sɔː/ → /ˈnys.so/ → /ˈni.so/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /nýs.sɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈnys.so/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈnys.so/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈnys.so/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈni.so/

Verb

νῠ́σσω • (nússō)

1. to touch with a sharp point, prick, stab, pierce
2. to nudge (with the elbow)
3. (figuratively) to sting
4. to impinge upon
5. (in passive) to suffer lesion

Conjugation

   Present: νῠ́σσω, νῠ́σσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νῠ́σσω	νῠ́σσεις	νῠ́σσει	νῠ́σσετον	νῠ́σσετον	νῠ́σσομεν	νῠ́σσετε	νῠ́σσουσῐ(ν)
	subjunctive	νῠ́σσω	νῠ́σσῃς	νῠ́σσῃ	νῠ́σσητον	νῠ́σσητον	νῠ́σσωμεν	νῠ́σσητε	νῠ́σσωσῐ(ν)
	optative	νῠ́σσοιμῐ	νῠ́σσοις	νῠ́σσοι	νῠ́σσοιτον	νῠσσοίτην	νῠ́σσοιμεν	νῠ́σσοιτε	νῠ́σσοιεν
	imperative		νῠ́σσε	νῠσσέτω	νῠ́σσετον	νῠσσέτων		νῠ́σσετε	νῠσσόντων
middle/ passive	indicative	νῠ́σσομαι	νῠ́σσῃ, νῠ́σσει	νῠ́σσεται	νῠ́σσεσθον	νῠ́σσεσθον	νῠσσόμεθᾰ	νῠ́σσεσθε	νῠ́σσονται
	subjunctive	νῠ́σσωμαι	νῠ́σσῃ	νῠ́σσηται	νῠ́σσησθον	νῠ́σσησθον	νῠσσώμεθᾰ	νῠ́σσησθε	νῠ́σσωνται
	optative	νῠσσοίμην	νῠ́σσοιο	νῠ́σσοιτο	νῠ́σσοισθον	νῠσσοίσθην	νῠσσοίμεθᾰ	νῠ́σσοισθε	νῠ́σσοιντο
	imperative		νῠ́σσου	νῠσσέσθω	νῠ́σσεσθον	νῠσσέσθων		νῠ́σσεσθε	νῠσσέσθων
		active				middle/passive
infinitive		νῠ́σσειν				νῠ́σσεσθαι
participle	m	νῠ́σσων				νῠσσόμενος
	f	νῠ́σσουσᾰ				νῠσσομένη
	n	νῠ́σσον				νῠσσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔνῠσσον, ἐνῠσσόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔνῠσσον	ἔνῠσσες	ἔνῠσσε(ν)	ἐνῠ́σσετον	ἐνῠσσέτην	ἐνῠ́σσομεν	ἐνῠ́σσετε	ἔνῠσσον
middle/ passive	indicative	ἐνῠσσόμην	ἐνῠ́σσου	ἐνῠ́σσετο	ἐνῠ́σσεσθον	ἐνῠσσέσθην	ἐνῠσσόμεθᾰ	ἐνῠ́σσεσθε	ἐνῠ́σσοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: νῠ́ξω, νῠ́ξομαι, νῠχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νῠ́ξω	νῠ́ξεις	νῠ́ξει	νῠ́ξετον	νῠ́ξετον	νῠ́ξομεν	νῠ́ξετε	νῠ́ξουσῐ(ν)
	optative	νῠ́ξοιμῐ	νῠ́ξοις	νῠ́ξοι	νῠ́ξοιτον	νῠξοίτην	νῠ́ξοιμεν	νῠ́ξοιτε	νῠ́ξοιεν
middle	indicative	νῠ́ξομαι	νῠ́ξῃ, νῠ́ξει	νῠ́ξεται	νῠ́ξεσθον	νῠ́ξεσθον	νῠξόμεθᾰ	νῠ́ξεσθε	νῠ́ξονται
	optative	νῠξοίμην	νῠ́ξοιο	νῠ́ξοιτο	νῠ́ξοισθον	νῠξοίσθην	νῠξοίμεθᾰ	νῠ́ξοισθε	νῠ́ξοιντο
passive	indicative	νῠχθήσομαι	νῠχθήσῃ	νῠχθήσεται	νῠχθήσεσθον	νῠχθήσεσθον	νῠχθησόμεθᾰ	νῠχθήσεσθε	νῠχθήσονται
	optative	νῠχθησοίμην	νῠχθήσοιο	νῠχθήσοιτο	νῠχθήσοισθον	νῠχθησοίσθην	νῠχθησοίμεθᾰ	νῠχθήσοισθε	νῠχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		νῠ́ξειν			νῠ́ξεσθαι		νῠχθήσεσθαι
participle	m	νῠ́ξων			νῠξόμενος		νῠχθησόμενος
	f	νῠ́ξουσᾰ			νῠξομένη		νῠχθησομένη
	n	νῠ́ξον			νῠξόμενον		νῠχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔνῠξᾰ, ἐνῠξᾰ́μην, ἐνῠ́χθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔνῠξᾰ	ἔνῠξᾰς	ἔνῠξε(ν)	ἐνῠ́ξᾰτον	ἐνῠξᾰ́την	ἐνῠ́ξᾰμεν	ἐνῠ́ξᾰτε	ἔνῠξᾰν
	subjunctive	νῠ́ξω	νῠ́ξῃς	νῠ́ξῃ	νῠ́ξητον	νῠ́ξητον	νῠ́ξωμεν	νῠ́ξητε	νῠ́ξωσῐ(ν)
	optative	νῠ́ξαιμῐ	νῠ́ξειᾰς, νῠ́ξαις	νῠ́ξειε(ν), νῠ́ξαι	νῠ́ξαιτον	νῠξαίτην	νῠ́ξαιμεν	νῠ́ξαιτε	νῠ́ξειᾰν, νῠ́ξαιεν
	imperative		νῠ́ξον	νῠξᾰ́τω	νῠ́ξᾰτον	νῠξᾰ́των		νῠ́ξᾰτε	νῠξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐνῠξᾰ́μην	ἐνῠ́ξω	ἐνῠ́ξᾰτο	ἐνῠ́ξᾰσθον	ἐνῠξᾰ́σθην	ἐνῠξᾰ́μεθᾰ	ἐνῠ́ξᾰσθε	ἐνῠ́ξᾰντο
	subjunctive	νῠ́ξωμαι	νῠ́ξῃ	νῠ́ξηται	νῠ́ξησθον	νῠ́ξησθον	νῠξώμεθᾰ	νῠ́ξησθε	νῠ́ξωνται
	optative	νῠξαίμην	νῠ́ξαιο	νῠ́ξαιτο	νῠ́ξαισθον	νῠξαίσθην	νῠξαίμεθᾰ	νῠ́ξαισθε	νῠ́ξαιντο
	imperative		νῠ́ξαι	νῠξᾰ́σθω	νῠ́ξᾰσθον	νῠξᾰ́σθων		νῠ́ξᾰσθε	νῠξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐνῠ́χθην	ἐνῠ́χθης	ἐνῠ́χθη	ἐνῠ́χθητον	ἐνῠχθήτην	ἐνῠ́χθημεν	ἐνῠ́χθητε	ἐνῠ́χθησᾰν
	subjunctive	νῠχθῶ	νῠχθῇς	νῠχθῇ	νῠχθῆτον	νῠχθῆτον	νῠχθῶμεν	νῠχθῆτε	νῠχθῶσῐ(ν)
	optative	νῠχθείην	νῠχθείης	νῠχθείη	νῠχθεῖτον, νῠχθείητον	νῠχθείτην, νῠχθειήτην	νῠχθεῖμεν, νῠχθείημεν	νῠχθεῖτε, νῠχθείητε	νῠχθεῖεν, νῠχθείησᾰν
	imperative		νῠ́χθητῐ	νῠχθήτω	νῠ́χθητον	νῠχθήτων		νῠ́χθητε	νῠχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		νῠ́ξαι			νῠ́ξᾰσθαι		νῠχθῆναι
participle	m	νῠ́ξᾱς			νῠξᾰ́μενος		νῠχθείς
	f	νῠ́ξᾱσᾰ			νῠξᾰμένη		νῠχθεῖσᾰ
	n	νῠ́ξᾰν			νῠξᾰ́μενον		νῠχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: νῠ́ξᾰ, νῠξᾰ́μην, νῠ́χθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νῠ́ξᾰ	νῠ́ξᾰς	νῠ́ξε(ν)	νῠ́ξᾰτον	νῠξᾰ́την	νῠ́ξᾰμεν	νῠ́ξᾰτε	νῠ́ξᾰν
middle	indicative	νῠξᾰ́μην	νῠ́ξᾰο	νῠ́ξᾰτο	νῠ́ξᾰσθον	νῠξᾰ́σθην	νῠξᾰ́με(σ)θᾰ	νῠ́ξᾰσθε	νῠ́ξᾰντο
passive	indicative	νῠ́χθην	νῠ́χθης	νῠ́χθη	νῠ́χθητον	νῠχθήτην	νῠ́χθημεν	νῠ́χθητε	νῠ́χθησᾰν, νῠ́χθεν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔνῠγον, ἐνῠγόμην, ἐνῠ́γην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔνῠγον	ἔνῠγες	ἔνῠγε(ν)	ἐνῠ́γετον	ἐνῠγέτην	ἐνῠ́γομεν	ἐνῠ́γετε	ἔνῠγον
	subjunctive	νῠ́γω	νῠ́γῃς	νῠ́γῃ	νῠ́γητον	νῠ́γητον	νῠ́γωμεν	νῠ́γητε	νῠ́γωσῐ(ν)
	optative	νῠ́γοιμῐ	νῠ́γοις	νῠ́γοι	νῠ́γοιτον	νῠγοίτην	νῠ́γοιμεν	νῠ́γοιτε	νῠ́γοιεν
	imperative		νῠ́γε	νῠγέτω	νῠ́γετον	νῠγέτων		νῠ́γετε	νῠγόντων
middle	indicative	ἐνῠγόμην	ἐνῠ́γου	ἐνῠ́γετο	ἐνῠ́γεσθον	ἐνῠγέσθην	ἐνῠγόμεθᾰ	ἐνῠ́γεσθε	ἐνῠ́γοντο
	subjunctive	νῠ́γωμαι	νῠ́γῃ	νῠ́γηται	νῠ́γησθον	νῠ́γησθον	νῠγώμεθᾰ	νῠ́γησθε	νῠ́γωνται
	optative	νῠγοίμην	νῠ́γοιο	νῠ́γοιτο	νῠ́γοισθον	νῠγοίσθην	νῠγοίμεθᾰ	νῠ́γοισθε	νῠ́γοιντο
	imperative		νῠγοῦ	νῠγέσθω	νῠ́γεσθον	νῠγέσθων		νῠ́γεσθε	νῠγέσθων
passive	indicative	ἐνῠ́γην	ἐνῠ́γης	ἐνῠ́γη	ἐνῠ́γητον	ἐνῠγήτην	ἐνῠ́γημεν	ἐνῠ́γητε	ἐνῠ́γησᾰν
	subjunctive	νῠγῶ	νῠγῇς	νῠγῇ	νῠγῆτον	νῠγῆτον	νῠγῶμεν	νῠγῆτε	νῠγῶσῐ(ν)
	optative	νῠγείην	νῠγείης	νῠγείη	νῠγεῖτον, νῠγείητον	νῠγείτην, νῠγειήτην	νῠγεῖμεν, νῠγείημεν	νῠγεῖτε, νῠγείητε	νῠγεῖεν, νῠγείησᾰν
	imperative		νῠ́γηθῐ	νῠγήτω	νῠ́γητον	νῠγήτων		νῠ́γητε	νῠγέντων
		active			middle		passive
infinitive		νῠγεῖν			νῠγέσθαι		νῠγῆναι
participle	m	νῠγών			νῠγόμενος		νῠγείς
	f	νῠγοῦσᾰ			νῠγομένη		νῠγεῖσᾰ
	n	νῠγόν			νῠγόμενον		νῠγέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: νένῠγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	νένῠγμαι	νένῠξαι	νένῠκται	νένῠχθον	νένῠχθον	νενῠ́γμεθᾰ	νένῠχθε	νενῠ́γᾰται
	subjunctive	νενῠγμένος ὦ	νενῠγμένος ᾖς	νενῠγμένος ᾖ	νενῠγμένω ἦτον	νενῠγμένω ἦτον	νενῠγμένοι ὦμεν	νενῠγμένοι ἦτε	νενῠγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	νενῠγμένος εἴην	νενῠγμένος εἴης	νενῠγμένος εἴη	νενῠγμένω εἴητον/εἶτον	νενῠγμένω εἰήτην/εἴτην	νενῠγμένοι εἴημεν/εἶμεν	νενῠγμένοι εἴητε/εἶτε	νενῠγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		νένῠξο	νενῠ́χθω	νένῠχθον	νενῠ́χθων		νένῠχθε	νενῠ́χθων
						middle/passive
infinitive						νενῠ́χθαι
participle	m					νενῠγμένος
	f					νενῠγμένη
	n					νενῠγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἐκνύσσω (eknússō)
• ἐπινύσσω (epinússō)
• κατανύσσω (katanússō)
• νύγδην (núgdēn)
• νύγμα (núgma)
• νυγματικός (nugmatikós)
• νυγματώδης (nugmatṓdēs)
• νυγμή (nugmḗ)
• νυγμός (nugmós)
• νύσσα (nússa)
• νύχμα (núkhma)
• παρανύσσω (paranússō)
• προκατανύσσω (prokatanússō)
• προσεπινύσσω (prosepinússō)
• ὑπονύσσω (huponússō)

 

Further reading

• “νύσσω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press