ονομαστική

Greek

Noun

ονομαστική • (onomastikí) f

1. (grammar) nominative case

   Το υποκείμενο του ρήματος βρίσκεται πάντα σε ονομαστική πτώση.

   To ypokeímeno tou rímatos vrísketai pánta se onomastikí ptósi.

   The subject of the verb is always in the nominative case.

Declension

	singular	plural
nominative	ονομαστική (onomastikí)	ονομαστικές (onomastikés)
genitive	ονομαστικής (onomastikís)	ονομαστικών (onomastikón)
accusative	ονομαστική (onomastikí)	ονομαστικές (onomastikés)
vocative	ονομαστική (onomastikí)	ονομαστικές (onomastikés)

Derived terms

• ον. (on.), ονομ. (onom.)

See also

• see: πτώση f (ptósi, “case”)

Adjective

ονομαστική • (onomastikí)

1. Nominative, accusative and vocative feminine singular form of ονομαστικός (onomastikós).

See also

• Glossary entry