πειστικός

Greek

Adjective

πειστικός • (peistikós) m (feminine πειστική, neuter πειστικό)

1. persuasive, convincing

Declension

Declension of πειστικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πειστικός •	πειστική •	πειστικό •	πειστικοί •	πειστικές •	πειστικά •
genitive	πειστικού •	πειστικής •	πειστικού •	πειστικών •	πειστικών •	πειστικών •
accusative	πειστικό •	πειστική •	πειστικό •	πειστικούς •	πειστικές •	πειστικά •
vocative	πειστικέ •	πειστική •	πειστικό •	πειστικοί •	πειστικές •	πειστικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο πειστικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο πειστικός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πειστικότερος •	πειστικότερη •	πειστικότερο •	πειστικότεροι •	πειστικότερες •	πειστικότερα •
genitive	πειστικότερου •	πειστικότερης •	πειστικότερου •	πειστικότερων •	πειστικότερων •	πειστικότερων •
accusative	πειστικότερο •	πειστικότερη •	πειστικότερο •	πειστικότερους •	πειστικότερες •	πειστικότερα •
vocative	πειστικότερε •	πειστικότερη •	πειστικότερο •	πειστικότεροι •	πειστικότερες •	πειστικότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο πειστικότερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πειστικότατος •	πειστικότατη •	πειστικότατο •	πειστικότατοι •	πειστικότατες •	πειστικότατα •
genitive	πειστικότατου •	πειστικότατης •	πειστικότατου •	πειστικότατων •	πειστικότατων •	πειστικότατων •
accusative	πειστικότατο •	πειστικότατη •	πειστικότατο •	πειστικότατους •	πειστικότατες •	πειστικότατα •
vocative	πειστικότατε •	πειστικότατη •	πειστικότατο •	πειστικότατοι •	πειστικότατες •	πειστικότατα •