προφητεία

Ancient Greek

Etymology

From προφήτης (prophḗtēs, “speaker of a god”) +‎ -ίᾱ (-íā).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.pʰɛː.těː.aː/ → /pro.ɸiˈti.a/ → /pro.fiˈti.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.pʰɛː.těː.aː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.pʰe̝ˈti.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.ɸiˈti.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.fiˈti.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.fiˈti.a/

Noun

προφητείᾱ • (prophēteíā) f (genitive προφητείᾱς); first declension

1. the interpretation of the will of the gods: prophecy
2. (New Testament): preaching and teaching under the influence of the Holy Spirit

Inflection

First declension of ἡ προφητείᾱ; τῆς προφητείᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ προφητείᾱ hē prophēteíā	τὼ προφητείᾱ tṑ prophēteíā	αἱ προφητεῖαι hai prophēteîai
Genitive	τῆς προφητείᾱς tês prophēteíās	τοῖν προφητείαιν toîn prophēteíain	τῶν προφητειῶν tôn prophēteiôn
Dative	τῇ προφητείᾳ têi prophēteíāi	τοῖν προφητείαιν toîn prophēteíain	ταῖς προφητείαις taîs prophēteíais
Accusative	τὴν προφητείᾱν tḕn prophēteíān	τὼ προφητείᾱ tṑ prophēteíā	τᾱ̀ς προφητείᾱς tā̀s prophēteíās
Vocative	προφητείᾱ prophēteíā	προφητείᾱ prophēteíā	προφητεῖαι prophēteîai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Gothic: 𐍀𐍂𐌰𐌿𐍆𐌴𐍄𐌾𐌰 (praufētja)
• Greek: προφητεία (profiteía)
• → Latin: prophētīa (see there for further descendants)

Further reading

• “προφητεία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “προφητεία”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• προφητεία in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• G4394 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

---

Greek

Etymology

From Ancient Greek προφητείᾱ (prophēteíā).

Noun

προφητεία • (profiteía) f (plural προφητείες)

1. prophecy, prediction

Declension

Declension of προφητεία

	singular	plural
nominative	προφητεία •	προφητείες •
genitive	προφητείας •	προφητειών •
accusative	προφητεία •	προφητείες •
vocative	προφητεία •	προφητείες •

Further reading

• Προφήτης on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el