σμάω

Ancient Greek

Alternative forms

• ζμᾰ́ω (zmáō)

Etymology

From Proto-Indo-European *smeh₂- (“to rub”) (which Beekes and Chantraine reconstruct as *smeh₁-). Compare Latin macula (“stain, blot”) (< *smh₂-tlom).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /zmá.ɔː/ → /ˈzma.o/ → /ˈzma.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /zmá.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈzma.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈzma.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈzma.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈzma.o/

Verb

σμᾰ́ω • (smáō)

1. (transitive, often middle voice) to wash with soap

Conjugation

   Present: σμῶ, σμῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σμῶ	σμῇς	σμῇ	σμῆτον	σμῆτον	σμῶμεν	σμῆτε	σμῶσῐ(ν)
	subjunctive	σμῶ	σμῇς	σμῇ	σμῆτον	σμῆτον	σμῶμεν	σμῆτε	σμῶσῐ(ν)
	optative	σμῴην, σμῷμῐ	σμῴης, σμῷς	σμῴη, σμῷ	σμῷτον, σμῴητον	σμῴτην, σμῳήτην	σμῷμεν, σμῴημεν	σμῷτε, σμῴητε	σμῷεν, σμῴησᾰν
	imperative		σμῆ	σμήτω	σμῆτον	σμήτων		σμῆτε	σμώντων
middle/ passive	indicative	σμῶμαι	σμῇ	σμῆται	σμῆσθον	σμῆσθον	σμώμεθᾰ	σμῆσθε	σμῶνται
	subjunctive	σμῶμαι	σμῇ	σμῆται	σμῆσθον	σμῆσθον	σμώμεθᾰ	σμῆσθε	σμῶνται
	optative	σμῴμην	σμῷο	σμῷτο	σμῷσθον	σμῴσθην	σμῴμεθᾰ	σμῷσθε	σμῷντο
	imperative		σμῶ	σμήσθω	σμῆσθον	σμήσθων		σμῆσθε	σμήσθων
		active				middle/passive
infinitive		σμῆν				σμῆσθαι
participle	m	σμῶν				σμώμενος
	f	σμῶσᾰ				σμωμένη
	n	σμῶν				σμώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔσμων, ἐσμώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσμων	ἔσμης	ἔσμη	ἐσμῆτον	ἐσμήτην	ἐσμῶμεν	ἐσμῆτε	ἔσμων
middle/ passive	indicative	ἐσμώμην	ἐσμῶ	ἐσμῆτο	ἐσμῆσθον	ἐσμήσθην	ἐσμώμεθᾰ	ἐσμῆσθε	ἐσμῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔσμησᾰ, ἐσμησᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσμησᾰ	ἔσμησᾰς	ἔσμησε(ν)	ἐσμήσᾰτον	ἐσμησᾰ́την	ἐσμήσᾰμεν	ἐσμήσᾰτε	ἔσμησᾰν
	subjunctive	σμήσω	σμήσῃς	σμήσῃ	σμήσητον	σμήσητον	σμήσωμεν	σμήσητε	σμήσωσῐ(ν)
	optative	σμήσαιμῐ	σμήσειᾰς, σμήσαις	σμήσειε(ν), σμήσαι	σμήσαιτον	σμησαίτην	σμήσαιμεν	σμήσαιτε	σμήσειᾰν, σμήσαιεν
	imperative		σμῆσον	σμησᾰ́τω	σμήσᾰτον	σμησᾰ́των		σμήσᾰτε	σμησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσμησᾰ́μην	ἐσμήσω	ἐσμήσᾰτο	ἐσμήσᾰσθον	ἐσμησᾰ́σθην	ἐσμησᾰ́μεθᾰ	ἐσμήσᾰσθε	ἐσμήσᾰντο
	subjunctive	σμήσωμαι	σμήσῃ	σμήσηται	σμήσησθον	σμήσησθον	σμησώμεθᾰ	σμήσησθε	σμήσωνται
	optative	σμησαίμην	σμήσαιο	σμήσαιτο	σμήσαισθον	σμησαίσθην	σμησαίμεθᾰ	σμήσαισθε	σμήσαιντο
	imperative		σμῆσαι	σμησᾰ́σθω	σμήσᾰσθον	σμησᾰ́σθων		σμήσᾰσθε	σμησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		σμῆσαι			σμήσᾰσθαι
participle	m	σμήσᾱς			σμησᾰ́μενος
	f	σμήσᾱσᾰ			σμησᾰμένη
	n	σμῆσᾰν			σμησᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔσμᾱσᾰ, ἐσμᾱσᾰ́μᾱν (Doric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσμᾱσᾰ	ἔσμᾱσᾰς	ἔσμᾱσε(ν)	ἐσμᾱ́σᾰτον	ἐσμᾱσᾰ́τᾱν	ἐσμᾱ́σᾰμες	ἐσμᾱ́σᾰτε	ἔσμᾱσᾰν
	subjunctive	σμᾱ́σω	σμᾱ́σῃς	σμᾱ́σῃ	σμᾱ́σητον	σμᾱ́σητον	σμᾱ́σωμες	σμᾱ́σητε	σμᾱσέωντῐ
	optative	σμᾱ́σαιμῐ	σμᾱ́σαις	σμᾱ́σαι	σμᾱσεῖτον	σμᾱσείτᾱν	σμᾱσεῖμες	σμᾱσεῖτε	σμᾱσεῖεν
	imperative		σμᾶσον	σμᾱσᾰ́τω	σμᾱ́σᾰτον	σμᾱσᾰ́των		σμᾱ́σᾰτε	σμᾱσᾰ́ντω
middle	indicative	ἐσμᾱσᾰ́μᾱν	ἐσμᾱ́σω	ἐσμᾱ́σᾰτο	ἐσμᾱ́σᾰσθον	ἐσμᾱσᾰ́σθᾱν	ἐσμᾱσᾰ́μεθᾰ	ἐσμᾱ́σᾰσθε	ἐσμᾱ́σᾰντο
	subjunctive	σμᾱ́σωμαι	σμᾱ́σηαι	σμᾱ́σηται	σμᾱ́σησθον	σμᾱ́σησθον	σμᾱσώμεθᾰ	σμᾱ́σησθε	σμᾱ́σωνται
	optative	σμᾱσαίμᾱν	σμᾱ́σαιο	σμᾱ́σαιτο	σμᾱ́σαισθον	σμᾱσαίσθᾱν	σμᾱσαίμεθᾰ	σμᾱ́σαισθε	σμᾱ́σαιντο
	imperative		σμᾶσαι	σμᾱσᾰ́σθω	σμᾱ́σᾰσθον	σμᾱσᾰ́σθων		σμᾱ́σᾰσθε	σμᾱσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		σμᾱσῆμεν			σμᾱ́σᾰσθαι
participle	m	σμᾱ́σᾱς			σμᾱσᾰ́μενος
	f	σμᾱ́σᾱσᾰ			σμᾱσᾰμένᾱ
	n	σμᾶσᾰν			σμᾱσᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἔσμησμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἔσμησμαι	ἔσμησαι	ἔσμησται	ἔσμησθον	ἔσμησθον	ἐσμήσμεθᾰ	ἔσμησθε	ἐσμήσᾰται
	subjunctive	ἐσμησμένος ὦ	ἐσμησμένος ᾖς	ἐσμησμένος ᾖ	ἐσμησμένω ἦτον	ἐσμησμένω ἦτον	ἐσμησμένοι ὦμεν	ἐσμησμένοι ἦτε	ἐσμησμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐσμησμένος εἴην	ἐσμησμένος εἴης	ἐσμησμένος εἴη	ἐσμησμένω εἴητον/εἶτον	ἐσμησμένω εἰήτην/εἴτην	ἐσμησμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐσμησμένοι εἴητε/εἶτε	ἐσμησμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἔσμησο	ἐσμήσθω	ἔσμησθον	ἐσμήσθων		ἔσμησθε	ἐσμήσθων
						middle/passive
infinitive						ἐσμῆσθαι
participle	m					ἐσμησμένος
	f					ἐσμησμένη
	n					ἐσμησμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• διασμάω (diasmáō)
• ἐκσμάω (eksmáō)
• ἐπισμάω (epismáō)
• σμῆγμα (smêgma)
• σμήκτης (smḗktēs)
• σμηκτός (smēktós)
• σμῆμα (smêma)
• σμῆξις (smêxis)
• σμήχω (smḗkhō)

 

Further reading

• “σμάω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σμάω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette