σποραδικός

Ancient Greek

Etymology

From σποράς (sporás) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /spo.ra.di.kós/ → /spo.ra.ðiˈkos/ → /spo.ra.ðiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /spo.ra.di.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /spo.ra.diˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /spo.ra.ðiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /spo.ra.ðiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /spo.ra.ðiˈkos/

Adjective

σπορᾰδῐκός • (sporadikós) m (feminine σπορᾰδῐκή, neuter σπορᾰδῐκόν); first/second declension

1. scattered

Declension

First and second declension of σπορᾰδῐκός; σπορᾰδῐκή; σπορᾰδῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σπορᾰδῐκός sporadikós	σπορᾰδῐκή sporadikḗ	σπορᾰδῐκόν sporadikón		σπορᾰδῐκώ sporadikṓ	σπορᾰδῐκᾱ́ sporadikā́	σπορᾰδῐκώ sporadikṓ		σπορᾰδῐκοί sporadikoí	σπορᾰδῐκαί sporadikaí	σπορᾰδῐκᾰ́ sporadiká
Genitive		σπορᾰδῐκοῦ sporadikoû	σπορᾰδῐκῆς sporadikês	σπορᾰδῐκοῦ sporadikoû		σπορᾰδῐκοῖν sporadikoîn	σπορᾰδῐκαῖν sporadikaîn	σπορᾰδῐκοῖν sporadikoîn		σπορᾰδῐκῶν sporadikôn	σπορᾰδῐκῶν sporadikôn	σπορᾰδῐκῶν sporadikôn
Dative		σπορᾰδῐκῷ sporadikôi	σπορᾰδῐκῇ sporadikêi	σπορᾰδῐκῷ sporadikôi		σπορᾰδῐκοῖν sporadikoîn	σπορᾰδῐκαῖν sporadikaîn	σπορᾰδῐκοῖν sporadikoîn		σπορᾰδῐκοῖς sporadikoîs	σπορᾰδῐκαῖς sporadikaîs	σπορᾰδῐκοῖς sporadikoîs
Accusative		σπορᾰδῐκόν sporadikón	σπορᾰδῐκήν sporadikḗn	σπορᾰδῐκόν sporadikón		σπορᾰδῐκώ sporadikṓ	σπορᾰδῐκᾱ́ sporadikā́	σπορᾰδῐκώ sporadikṓ		σπορᾰδῐκούς sporadikoús	σπορᾰδῐκᾱ́ς sporadikā́s	σπορᾰδῐκᾰ́ sporadiká
Vocative		σπορᾰδῐκέ sporadiké	σπορᾰδῐκή sporadikḗ	σπορᾰδῐκόν sporadikón		σπορᾰδῐκώ sporadikṓ	σπορᾰδῐκᾱ́ sporadikā́	σπορᾰδῐκώ sporadikṓ		σπορᾰδῐκοί sporadikoí	σπορᾰδῐκαί sporadikaí	σπορᾰδῐκᾰ́ sporadiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		σπορᾰδῐκῶς sporadikôs				σπορᾰδῐκώτερος sporadikṓteros				σπορᾰδῐκώτᾰτος sporadikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

Descendants

• → Belarusian: спарады́чны (sparadýčny)
• → Danish: sporadisk
• → Dutch: sporadisch
• → English: sporadic
• → French: sporadique
• → Galician: esporádico
• → German: sporadisch
• → Latin: sporadicus
• → Norwegian Bokmål: sporadisk
• → Norwegian Nynorsk: sporadisk
• → Polish: sporadyczny
• → Portuguese: esporádico
• → Romanian: sporadic
• → Russian: споради́ческий (sporadíčeskij)
• → Spanish: esporádico
• → Swedish: sporadisk
• → Ukrainian: споради́чний (sporadýčnyj)

Further reading

• σποραδικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “σποραδικός”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “σποραδικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “σποραδικός”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter