στάμνος

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *stéh₂mn̥ (“that which stands, stature”). Cognate with Latin stāmen.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /stám.nos/ → /ˈstam.nos/ → /ˈstam.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /stám.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈstam.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈstam.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈstam.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈstam.nos/

Noun

στάμνος • (stámnos) m (genitive στάμνου); second declension

1. earthen jar
2. bottle for racking off wine

Inflection

Second declension of ὁ στᾰ́μνος; τοῦ στᾰ́μνου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ στᾰ́μνος ho stámnos	τὼ στᾰ́μνω tṑ stámnō	οἱ στᾰ́μνοι hoi stámnoi
Genitive	τοῦ στᾰ́μνου toû stámnou	τοῖν στᾰ́μνοιν toîn stámnoin	τῶν στᾰ́μνων tôn stámnōn
Dative	τῷ στᾰ́μνῳ tôi stámnōi	τοῖν στᾰ́μνοιν toîn stámnoin	τοῖς στᾰ́μνοις toîs stámnois
Accusative	τὸν στᾰ́μνον tòn stámnon	τὼ στᾰ́μνω tṑ stámnō	τοὺς στᾰ́μνους toùs stámnous
Vocative	στᾰ́μνε stámne	στᾰ́μνω stámnō	στᾰ́μνοι stámnoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• κατασταμνίζω (katastamnízō)
• σταμνίας (stamnías)
• σταμνίον (stamníon)
• σταμνίσκος (stamnískos)
• συνσταμνίζω (sunstamnízō)

 

Descendants

• English: stamnos
• Albanian: shtamë

Further reading

• “στάμνος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• στάμνος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN