συγκρούομαι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.krǔː.o.mai̯/ → /syŋˈɡru.o.mɛ/ → /siŋˈɡru.o.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.krǔː.o.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋˈkru.o.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋˈɡru.o.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋˈɡru.o.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋˈɡru.o.me/

Verb

συγκρούομαι • (sunkroúomai)

1. first-person singular indicative present mediopassive of συγκρούω (sunkroúō)

---

Greek

Etymology

From Koine Greek συγκρούομαι, passive of συγκρούω (sunkroúō).

Pronunciation

• IPA^(key): /siŋ.ˈɡru.o.me/
• Hyphenation: συ‧γκρού‧ο‧μαι
• Old Hyphenation: συγ‧κρού‧ο‧μαι

Verb

συγκρούομαι • (sygkroúomai) deponent (past συγκρούστηκα)

1. collide, clash

Conjugation

συγκρούομαι   (deponent: passive forms only)

	Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	συγκρούομαι	συγκρουστώ, {συγκρουσθώ}1
2 sg	συγκρούεσαι	συγκρουστείς, συγκρουσθείς
3 sg	συγκρούεται	συγκρουστεί, συγκρουσθεί
1 pl	συγκρουόμαστε	συγκρουστούμε, συγκρουσθούμε
2 pl	συγκρούεστε, συγκρουόσαστε	συγκρουστείτε, συγκρουσθείτε
3 pl	συγκρούονται	συγκρουστούν(ε), συγκρουσθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	συγκρουόμουν(α)	συγκρούστηκα, {συγκρούσθηκα}1
2 sg	συγκρουόσουν(α)	συγκρούστηκες, συγκρούσθηκες
3 sg	συγκρουόταν(ε)	συγκρούστηκε, συγκρούσθηκε
1 pl	συγκρουόμασταν, (‑όμαστε)	συγκρουστήκαμε, συγκρουσθήκαμε
2 pl	συγκρουόσασταν, (‑όσαστε)	συγκρουστήκατε, συγκρουσθήκατε
3 pl	συγκρούονταν, (συγκρουόντουσαν)	συγκρούστηκαν, συγκρουστήκαν(ε), συγκρούσθηκαν, συγκρουσθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα συγκρούομαι ➤	θα συγκρουστώ / συγκρουσθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα συγκρούεσαι, …	θα συγκρουστείς / συγκρουσθείς, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … συγκρουστεί / συγκρουσθεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, … συγκρουστεί / συγκρουσθεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … συγκρουστεί / συγκρουσθεί
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	—	—
2 pl	συγκρούεστε	συγκρουστείτε, συγκρουσθείτε
Other forms	Passive voice
Present participle ➤	συγκρουόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	συγκρουστεί, συγκρουσθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Formal types with -σθ- are less common.  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms

• συγκρουόμενα n pl (sygkrouómena, “bumper cars, dodgems”)
• συγκρουόμενος (sygkrouómenos, present participle)

Related terms

• αλληλοσυγκρούομαι (allilosygkroúomai, “collide with each other”)
• σύγκρουση f (sýgkrousi, “conflict, clash”)
• συγκρουσιακός (sygkrousiakós, “who clashes”)