τελέω

Ancient Greek

Alternative forms

• τελείω (teleíō) — Homeric, Epic

Etymology

(deprecated template usage)

From τέλος (télos, “end”) +‎ -έω (-éō, denominative verbal suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /te.lé.ɔː/ → /teˈle.o/ → /teˈle.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.lé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /teˈle.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /teˈle.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /teˈle.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /teˈle.o/

Verb

τελέω • (teléō)

1. to bring about, complete, fulfill
2. to perform, accomplish, do
3. to keep my word
4. to pay, present (especially pay taxes)
5. to belong to a class
   • 550s AD, Procopius, History of the Wars 5.1.6:

     ἦν δέ τις ἐν αὐτοῖς Ὀδόακρος ὄνομα, ἐς τοὺς βασιλέως δορυφόρους τελῶν

     ên dé tis en autoîs Odóakros ónoma, es toùs basiléōs doruphórous telôn

     • 1916 translation by H. B. Dewing

       Now there was a certain man among the Romans named Odoacer, one of the bodyguards of the emperor ...

6. to consecrate, initiate

Inflection

   Present: τελέω, τελέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τελέω	τελέεις	τελέει	τελέετον	τελέετον	τελέομεν	τελέετε	τελέουσῐ(ν)
	subjunctive	τελέω	τελέῃς	τελέῃ	τελέητον	τελέητον	τελέωμεν	τελέητε	τελέωσῐ(ν)
	optative	τελέοιμῐ	τελέοις	τελέοι	τελέοιτον	τελεοίτην	τελέοιμεν	τελέοιτε	τελέοιεν
	imperative		τέλεε	τελεέτω	τελέετον	τελεέτων		τελέετε	τελεόντων
middle/ passive	indicative	τελέομαι	τελέῃ, τελέει	τελέεται	τελέεσθον	τελέεσθον	τελεόμεθᾰ	τελέεσθε	τελέονται
	subjunctive	τελέωμαι	τελέῃ	τελέηται	τελέησθον	τελέησθον	τελεώμεθᾰ	τελέησθε	τελέωνται
	optative	τελεοίμην	τελέοιο	τελέοιτο	τελέοισθον	τελεοίσθην	τελεοίμεθᾰ	τελέοισθε	τελέοιντο
	imperative		τελέου	τελεέσθω	τελέεσθον	τελεέσθων		τελέεσθε	τελεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τελέειν				τελέεσθαι
participle	m	τελέων				τελεόμενος
	f	τελέουσᾰ				τελεομένη
	n	τελέον				τελεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: τελῶ, τελοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τελῶ	τελεῖς	τελεῖ	τελεῖτον	τελεῖτον	τελοῦμεν	τελεῖτε	τελοῦσῐ(ν)
	subjunctive	τελῶ	τελῇς	τελῇ	τελῆτον	τελῆτον	τελῶμεν	τελῆτε	τελῶσῐ(ν)
	optative	τελοίην, τελοῖμῐ	τελοίης, τελοῖς	τελοίη, τελοῖ	τελοῖτον, τελοίητον	τελοίτην, τελοιήτην	τελοῖμεν, τελοίημεν	τελοῖτε, τελοίητε	τελοῖεν, τελοίησᾰν
	imperative		τέλει	τελείτω	τελεῖτον	τελείτων		τελεῖτε	τελούντων
middle/ passive	indicative	τελοῦμαι	τελεῖ, τελῇ	τελεῖται	τελεῖσθον	τελεῖσθον	τελούμεθᾰ	τελεῖσθε	τελοῦνται
	subjunctive	τελῶμαι	τελῇ	τελῆται	τελῆσθον	τελῆσθον	τελώμεθᾰ	τελῆσθε	τελῶνται
	optative	τελοίμην	τελοῖο	τελοῖτο	τελοῖσθον	τελοίσθην	τελοίμεθᾰ	τελοῖσθε	τελοῖντο
	imperative		τελοῦ	τελείσθω	τελεῖσθον	τελείσθων		τελεῖσθε	τελείσθων
		active				middle/passive
infinitive		τελεῖν				τελεῖσθαι
participle	m	τελῶν				τελούμενος
	f	τελοῦσᾰ				τελουμένη
	n	τελοῦν				τελούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐτέλεον, ἐτελεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτέλεον	ἐτέλεες	ἐτέλεε(ν)	ἐτελέετον	ἐτελεέτην	ἐτελέομεν	ἐτελέετε	ἐτέλεον
middle/ passive	indicative	ἐτελεόμην	ἐτελέου	ἐτελέετο	ἐτελέεσθον	ἐτελεέσθην	ἐτελεόμεθᾰ	ἐτελέεσθε	ἐτελέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐτέλουν, ἐτελούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτέλουν	ἐτέλεις	ἐτέλει	ἐτελεῖτον	ἐτελείτην	ἐτελοῦμεν	ἐτελεῖτε	ἐτέλουν
middle/ passive	indicative	ἐτελούμην	ἐτελοῦ	ἐτελεῖτο	ἐτελεῖσθον	ἐτελείσθην	ἐτελούμεθᾰ	ἐτελεῖσθε	ἐτελοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: τελέω, τελέομαι, τελεσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τελέω	τελέεις	τελέει	τελέετον	τελέετον	τελέομεν	τελέετε	τελέουσῐ(ν)
	optative	τελέοιμῐ	τελέοις	τελέοι	τελέοιτον	τελεοίτην	τελέοιμεν	τελέοιτε	τελέοιεν
middle	indicative	τελέομαι	τελέῃ, τελέει	τελέεται	τελέεσθον	τελέεσθον	τελεόμεθᾰ	τελέεσθε	τελέονται
	optative	τελεοίμην	τελέοιο	τελέοιτο	τελέοισθον	τελεοίσθην	τελεοίμεθᾰ	τελέοισθε	τελέοιντο
passive	indicative	τελεσθήσομαι	τελεσθήσῃ	τελεσθήσεται	τελεσθήσεσθον	τελεσθήσεσθον	τελεσθησόμεθᾰ	τελεσθήσεσθε	τελεσθήσονται
	optative	τελεσθησοίμην	τελεσθήσοιο	τελεσθήσοιτο	τελεσθήσοισθον	τελεσθησοίσθην	τελεσθησοίμεθᾰ	τελεσθήσοισθε	τελεσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		τελέειν			τελέεσθαι		τελεσθήσεσθαι
participle	m	τελέων			τελεόμενος		τελεσθησόμενος
	f	τελέουσᾰ			τελεομένη		τελεσθησομένη
	n	τελέον			τελεόμενον		τελεσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: τελῶ, τελοῦμαι, τελεσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τελῶ	τελεῖς	τελεῖ	τελεῖτον	τελεῖτον	τελοῦμεν	τελεῖτε	τελοῦσῐ(ν)
	optative	τελοίην, τελοῖμῐ	τελοίης, τελοῖς	τελοίη, τελοῖ	τελοῖτον, τελοίητον	τελοίτην, τελοιήτην	τελοῖμεν, τελοίημεν	τελοῖτε, τελοίητε	τελοῖεν, τελοίησᾰν
middle	indicative	τελοῦμαι	τελῇ	τελεῖται	τελεῖσθον	τελεῖσθον	τελούμεθᾰ	τελεῖσθε	τελοῦνται
	optative	τελοίμην	τελοῖο	τελοῖτο	τελοῖσθον	τελοίσθην	τελοίμεθᾰ	τελοῖσθε	τελοῖντο
passive	indicative	τελεσθήσομαι	τελεσθήσῃ	τελεσθήσεται	τελεσθήσεσθον	τελεσθήσεσθον	τελεσθησόμεθᾰ	τελεσθήσεσθε	τελεσθήσονται
	optative	τελεσθησοίμην	τελεσθήσοιο	τελεσθήσοιτο	τελεσθήσοισθον	τελεσθησοίσθην	τελεσθησοίμεθᾰ	τελεσθήσοισθε	τελεσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		τελεῖν			τελεῖσθαι		τελεσθήσεσθαι
participle	m	τελῶν			τελούμενος		τελεσθησόμενος
	f	τελοῦσᾰ			τελουμένη		τελεσθησομένη
	n	τελοῦν			τελούμενον		τελεσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: τελέσω, τελέσομαι, τελεσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τελέσω	τελέσεις	τελέσει	τελέσετον	τελέσετον	τελέσομεν	τελέσετε	τελέσουσῐ(ν)
	optative	τελέσοιμῐ	τελέσοις	τελέσοι	τελέσοιτον	τελεσοίτην	τελέσοιμεν	τελέσοιτε	τελέσοιεν
middle	indicative	τελέσομαι	τελέσῃ, τελέσει	τελέσεται	τελέσεσθον	τελέσεσθον	τελεσόμεθᾰ	τελέσεσθε	τελέσονται
	optative	τελεσοίμην	τελέσοιο	τελέσοιτο	τελέσοισθον	τελεσοίσθην	τελεσοίμεθᾰ	τελέσοισθε	τελέσοιντο
passive	indicative	τελεσθήσομαι	τελεσθήσῃ	τελεσθήσεται	τελεσθήσεσθον	τελεσθήσεσθον	τελεσθησόμεθᾰ	τελεσθήσεσθε	τελεσθήσονται
	optative	τελεσθησοίμην	τελεσθήσοιο	τελεσθήσοιτο	τελεσθήσοισθον	τελεσθησοίσθην	τελεσθησοίμεθᾰ	τελεσθήσοισθε	τελεσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		τελέσειν			τελέσεσθαι		τελεσθήσεσθαι
participle	m	τελέσων			τελεσόμενος		τελεσθησόμενος
	f	τελέσουσᾰ			τελεσομένη		τελεσθησομένη
	n	τελέσον			τελεσόμενον		τελεσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐτέλεσᾰ, ἐτελεσᾰ́μην, ἐτελέσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτέλεσᾰ	ἐτέλεσᾰς	ἐτέλεσε(ν)	ἐτελέσᾰτον	ἐτελεσᾰ́την	ἐτελέσᾰμεν	ἐτελέσᾰτε	ἐτέλεσᾰν
	subjunctive	τελέσω	τελέσῃς	τελέσῃ	τελέσητον	τελέσητον	τελέσωμεν	τελέσητε	τελέσωσῐ(ν)
	optative	τελέσαιμῐ	τελέσειᾰς, τελέσαις	τελέσειε(ν), τελέσαι	τελέσαιτον	τελεσαίτην	τελέσαιμεν	τελέσαιτε	τελέσειᾰν, τελέσαιεν
	imperative		τέλεσον	τελεσᾰ́τω	τελέσᾰτον	τελεσᾰ́των		τελέσᾰτε	τελεσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐτελεσᾰ́μην	ἐτελέσω	ἐτελέσᾰτο	ἐτελέσᾰσθον	ἐτελεσᾰ́σθην	ἐτελεσᾰ́μεθᾰ	ἐτελέσᾰσθε	ἐτελέσᾰντο
	subjunctive	τελέσωμαι	τελέσῃ	τελέσηται	τελέσησθον	τελέσησθον	τελεσώμεθᾰ	τελέσησθε	τελέσωνται
	optative	τελεσαίμην	τελέσαιο	τελέσαιτο	τελέσαισθον	τελεσαίσθην	τελεσαίμεθᾰ	τελέσαισθε	τελέσαιντο
	imperative		τέλεσαι	τελεσᾰ́σθω	τελέσᾰσθον	τελεσᾰ́σθων		τελέσᾰσθε	τελεσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐτελέσθην	ἐτελέσθης	ἐτελέσθη	ἐτελέσθητον	ἐτελεσθήτην	ἐτελέσθημεν	ἐτελέσθητε	ἐτελέσθησᾰν
	subjunctive	τελεσθῶ	τελεσθῇς	τελεσθῇ	τελεσθῆτον	τελεσθῆτον	τελεσθῶμεν	τελεσθῆτε	τελεσθῶσῐ(ν)
	optative	τελεσθείην	τελεσθείης	τελεσθείη	τελεσθεῖτον, τελεσθείητον	τελεσθείτην, τελεσθειήτην	τελεσθεῖμεν, τελεσθείημεν	τελεσθεῖτε, τελεσθείητε	τελεσθεῖεν, τελεσθείησᾰν
	imperative		τελέσθητῐ	τελεσθήτω	τελέσθητον	τελεσθήτων		τελέσθητε	τελεσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		τελέσαι			τελέσᾰσθαι		τελεσθῆναι
participle	m	τελέσᾱς			τελεσᾰ́μενος		τελεσθείς
	f	τελέσᾱσᾰ			τελεσᾰμένη		τελεσθεῖσᾰ
	n	τελέσᾰν			τελεσᾰ́μενον		τελεσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τετέλεκᾰ, τετέλεσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τετέλεκᾰ	τετέλεκᾰς	τετέλεκε(ν)	τετελέκᾰτον	τετελέκᾰτον	τετελέκᾰμεν	τετελέκᾰτε	τετελέκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τετελέκω	τετελέκῃς	τετελέκῃ	τετελέκητον	τετελέκητον	τετελέκωμεν	τετελέκητε	τετελέκωσῐ(ν)
	optative	τετελέκοιμῐ, τετελεκοίην	τετελέκοις, τετελεκοίης	τετελέκοι, τετελεκοίη	τετελέκοιτον	τετελεκοίτην	τετελέκοιμεν	τετελέκοιτε	τετελέκοιεν
	imperative		τετέλεκε	τετελεκέτω	τετελέκετον	τετελεκέτων		τετελέκετε	τετελεκόντων
middle/ passive	indicative	τετέλεσμαι	τετέλεσαι	τετέλεσται	τετέλεσθον	τετέλεσθον	τετελέσμεθᾰ	τετέλεσθε	τετελέσᾰται
	subjunctive	τετελεσμένος ὦ	τετελεσμένος ᾖς	τετελεσμένος ᾖ	τετελεσμένω ἦτον	τετελεσμένω ἦτον	τετελεσμένοι ὦμεν	τετελεσμένοι ἦτε	τετελεσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τετελεσμένος εἴην	τετελεσμένος εἴης	τετελεσμένος εἴη	τετελεσμένω εἴητον/εἶτον	τετελεσμένω εἰήτην/εἴτην	τετελεσμένοι εἴημεν/εἶμεν	τετελεσμένοι εἴητε/εἶτε	τετελεσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τετέλεσο	τετελέσθω	τετέλεσθον	τετελέσθων		τετέλεσθε	τετελέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τετελεκέναι				τετελέσθαι
participle	m	τετελεκώς				τετελεσμένος
	f	τετελεκυῖᾰ				τετελεσμένη
	n	τετελεκός				τετελεσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐτετελέκειν, ἐτετελέσμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτετελέκειν, ἐτετελέκη	ἐτετελέκεις, ἐτετελέκης	ἐτετελέκει(ν)	ἐτετελέκετον	ἐτετελεκέτην	ἐτετελέκεμεν	ἐτετελέκετε	ἐτετελέκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐτετελέσμην	ἐτετέλεσο	ἐτετέλεστο	ἐτετέλεσθον	ἐτετελέσθην	ἐτετελέσμεθᾰ	ἐτετέλεσθε	ἐτετελέσᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• τέλεσμα (télesma)
• τελευτή (teleutḗ)
• Τελεύτᾱς (Teleútās)
• Τελευτίας (Teleutías)

References

• “τελέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “τελέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “τελέω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• τελέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• τελέω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “τελέω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G5055 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible