φωνητικός

Ancient Greek

Etymology

From φωνέω (phōnéō, “to speak, produce a sound”)) + -τικός (-tikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰɔː.nɛː.ti.kós/ → /ɸo.ni.tiˈkos/ → /fo.ni.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰɔː.nɛː.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰo.ne̝.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸo.ni.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fo.ni.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fo.ni.tiˈkos/

Adjective

φωνητικός • (phōnētikós) m (feminine φωνητική, neuter φωνητικόν); first/second declension

1. vocal (pertaining to the voice or speech; uttered or modulated by the voice)
2. endowed with speech

Declension

First and second declension of φωνητῐκός; φωνητῐκή; φωνητῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		φωνητῐκός phōnētĭkós	φωνητῐκή phōnētĭkḗ	φωνητῐκόν phōnētĭkón		φωνητῐκώ phōnētĭkṓ	φωνητῐκᾱ́ phōnētĭkā́	φωνητῐκώ phōnētĭkṓ		φωνητῐκοί phōnētĭkoí	φωνητῐκαί phōnētĭkaí	φωνητῐκᾰ́ phōnētĭkắ
Genitive		φωνητῐκοῦ phōnētĭkoû	φωνητῐκῆς phōnētĭkês	φωνητῐκοῦ phōnētĭkoû		φωνητῐκοῖν phōnētĭkoîn	φωνητῐκαῖν phōnētĭkaîn	φωνητῐκοῖν phōnētĭkoîn		φωνητῐκῶν phōnētĭkôn	φωνητῐκῶν phōnētĭkôn	φωνητῐκῶν phōnētĭkôn
Dative		φωνητῐκῷ phōnētĭkôi	φωνητῐκῇ phōnētĭkêi	φωνητῐκῷ phōnētĭkôi		φωνητῐκοῖν phōnētĭkoîn	φωνητῐκαῖν phōnētĭkaîn	φωνητῐκοῖν phōnētĭkoîn		φωνητῐκοῖς phōnētĭkoîs	φωνητῐκαῖς phōnētĭkaîs	φωνητῐκοῖς phōnētĭkoîs
Accusative		φωνητῐκόν phōnētĭkón	φωνητῐκήν phōnētĭkḗn	φωνητῐκόν phōnētĭkón		φωνητῐκώ phōnētĭkṓ	φωνητῐκᾱ́ phōnētĭkā́	φωνητῐκώ phōnētĭkṓ		φωνητῐκούς phōnētĭkoús	φωνητῐκᾱ́ς phōnētĭkā́s	φωνητῐκᾰ́ phōnētĭkắ
Vocative		φωνητῐκέ phōnētĭké	φωνητῐκή phōnētĭkḗ	φωνητῐκόν phōnētĭkón		φωνητῐκώ phōnētĭkṓ	φωνητῐκᾱ́ phōnētĭkā́	φωνητῐκώ phōnētĭkṓ		φωνητῐκοί phōnētĭkoí	φωνητῐκαί phōnētĭkaí	φωνητῐκᾰ́ phōnētĭkắ
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		φωνητῐκῶς phōnētĭkôs				φωνητῐκώτερος phōnētĭkṓteros				φωνητῐκώτᾰτος phōnētĭkṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

Descendants

• Greek: φωνητικός (fonitikós)
• → Asturian: fonético, fonética
• → Catalan: fonètic
• → Czech: fonetik
• → Danish: fonetik
• → Dutch: fonetiek
  • → Indonesian: fonetik
• → French: phonétique
• → Galician: fonético, fonética
• → Georgian: ფონეტიკა (poneṭiḳa)
• → German: phonetisch
• → Italian: fonetico
• → Ingrian: fonetikka
• → Macedonian: фонетика (fonetika)
• → Norwegian Bokmål: fonetikk
• → Norwegian Nynorsk: fonetikk
• → Polish: fonetyka
• → Portuguese: fonético, fonética
• → Russian: фоне́тика (fonɛ́tika)
  • → Kazakh: фонетика (fonetika)
• → Spanish: fonético, fonética
• → Swedish: fonetik
• → Volapük: fonetik

Further reading

• φωνητικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• φωνητικός, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “φωνητικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Greek

Etymology

From Ancient Greek φωνητικός (phōnētikós), from φωνητóς (phōnētós, “to be spoken”), from φωνέω (phōnéō, “to speak, produce a sound”) + -τικός (-tikós).

Adjective

φωνητικός • (fonitikós) m (feminine φωνητική, neuter φωνητικό)

1. vocal (pertaining to the voice or speech; uttered or modulated by the voice)

   φωνητικές χορδές, φωνητική μουσική

   fonitikés chordés, fonitikí mousikí

   vocal cords, vocal music

2. phonetic

Declension

Declension of φωνητικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	φωνητικός (fonitikós)	φωνητική (fonitikí)	φωνητικό (fonitikó)		φωνητικοί (fonitikoí)	φωνητικές (fonitikés)	φωνητικά (fonitiká)
genitive	φωνητικού (fonitikoú)	φωνητικής (fonitikís)	φωνητικού (fonitikoú)		φωνητικών (fonitikón)	φωνητικών (fonitikón)	φωνητικών (fonitikón)
accusative	φωνητικό (fonitikó)	φωνητική (fonitikí)	φωνητικό (fonitikó)		φωνητικούς (fonitikoús)	φωνητικές (fonitikés)	φωνητικά (fonitiká)
vocative	φωνητικέ (fonitiké)	φωνητική (fonitikí)	φωνητικό (fonitikó)		φωνητικοί (fonitikoí)	φωνητικές (fonitikés)	φωνητικά (fonitiká)

Derived terms

• φωνητική (fonitikí)
• φωνητικό αλφάβητο (fonitikó alfávito)