φωνητικός
Definition from Wiktionary, the free dictionary
Greek[edit]
Adjective[edit]
φωνητικός • (fonitikós) m (feminine φωνητική, neuter φωνητικό)
- vocal (pertaining to the voice or speech; uttered or modulated by the voice)
-
φωνητικές χορδές, φωνητική μουσική
- fonitikés chordés, fonitikí mousikí
- vocal cords, vocal music
-
- phonetic
Declension[edit]
positive forms of φωνητικός
| number case / gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | φωνητικός | φωνητική | φωνητικό | φωνητικοί | φωνητικές | φωνητικά |
| genitive | φωνητικού | φωνητικής | φωνητικού | φωνητικών | φωνητικών | φωνητικών |
| accusative | φωνητικό | φωνητική | φωνητικό | φωνητικούς | φωνητικές | φωνητικά |
| vocative | φωνητικέ | φωνητική | φωνητικό | φωνητικοί | φωνητικές | φωνητικά |
Derived terms[edit]
- φωνητική (fonitikí)
- φωνητικό αλφάβητο (fonitikó alfávito)
