όνομα

See also: ὄνομα

Greek

Etymology

From Ancient Greek ὄνομα (ónoma), from Proto-Indo-European *h₁nómn̥.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈo̞no̞ˌma]
• Hyphenation: ό‧νο‧μα

Noun

όνομα • (ónoma) n (plural ονόματα)

1. name

   Το όνομά μου είναι Σαμ. ― To ónomá mou eínai Sam. ― My name is Sam.

2. (figuratively) name, reputation

   το καλό όνομα της εταιρείας ― to kaló ónoma tis etaireías ― the company's good name

3. (grammar) noun (sensu lato), a word class including substantives (nouns, sensu stricto) and adjectives

Declension

declension of όνομα

case     \     number	singular	plural
nominative	όνομα •	ονόματα •
genitive	ονόματος •	ονομάτων •
accusative	όνομα •	ονόματα •
vocative	όνομα •	ονόματα •

Hyponyms

• (grammar): ουσιαστικό n (ousiastikó, “noun”)
• (grammar): επίθετο n (epítheto, “adjective”)

Related terms

• ονομάζω (onomázo, “to name, to call”)
• ονομασία f (onomasía, “naming”)
• πρώτο όνομα n (próto ónoma, “first name”)
• βαπτιστικό όνομα n (vaptistikó ónoma, “Christian name”)
• μεγάλο όνομα n (megálo ónoma, “surname, family name”)
• μικρό όνομα n (mikró ónoma, “first name”)

• επινοημένος (epinoïménos, “fictional”)
• επώνυμο n (epónymo, “surname”)
• επωνυμικός (eponymikós)
• οικογενειακό όνομα n (oikogeneiakó ónoma, “family name, surname”)
• παρωνύμιο n (paronýmio, “folk name”)
• πατρικό όνομα n (patrikó ónoma, “maiden name”)
• προσωνυμία f (prosonymía, “name, title”)
• ψευδώνυμο n (psevdónymo, “alias, pseudonym”)

See also

• επίθετο n (epítheto, “surname”)