каң

See also: Appendix:Variations of "kan"

Tuvan

Etymology

From Classical Mongolian ᠭᠠᠩ (ɣaŋ), from Chinese 鋼／钢 (gāng). Cognate with Mongolian ган (gan, “steel”).

Pronunciation

• IPA^(key): /qaŋ/

Noun

каң • (kañ) (definite accusative каңны, plural каңнар)

1. steel

Declension

Declension of каң
Nominative	каң kañ
Accusative	каңны kañnı
	Singular	Plural
Nominative	каң kañ	каңнар kañnar
Genitive	каңның kañnıñ	каңнарның kañnarnıñ
Accusative	каңны kañnı	каңнарны kañnarnı
Dative	каңга kañga	каңнарга kañnarga
Locative	каңда kañda	каңнарда kañnarda
Ablative	каңдан kañdan	каңнардан kañnardan
Prolative I	каңже kañje	каңнарже kañnarje
Prolative II	каңдыва kañdıva	каңнардыва kañnardıva

First person singular possessive forms of каң
Nominative	каңым kañım
Accusative	каңымны kañımnı
	Singular	Plural
Nominative	каңым kañım	каңнарым kañnarım
Genitive	каңымның kañımnıñ	каңнарымның kañnarımnıñ
Accusative	каңымны kañımnı	каңнарымны kañnarımnı
Dative	каңымга kañımga	каңнарымга kañnarımga
Locative	каңымда kañımda	каңнарымда kañnarımda
Ablative	каңымдан kañımdan	каңнарымдан kañnarımdan
Prolative I	каңымже kañımje	каңнарымже kañnarımje
Prolative II	каңымдыва kañımdıva	каңнарымдыва kañnarımdıva

See also

• демир (demir, “iron”)