անմիտ

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Armenian անմիտ (anmit).

Pronunciation

[edit]

Adjective

[edit]

անմիտ (anmit) (superlative ամենաանմիտ)

  1. mindless, brainless, empty
  2. foolish, stupid
  3. unthinking, thoughtless, vacuous
  4. pointless, senseless, futile
  5. irrational, unreasonable, unintelligent

Declension

[edit]
nominalized, i-type (Eastern Armenian)
singular plural
nominative անմիտ (anmit) անմիտներ (anmitner)
dative անմիտի (anmiti) անմիտների (anmitneri)
ablative անմիտից (anmiticʻ) անմիտներից (anmitnericʻ)
instrumental անմիտով (anmitov) անմիտներով (anmitnerov)
locative անմիտում (anmitum) անմիտներում (anmitnerum)
definite forms
nominative անմիտը/անմիտն (anmitə/anmitn) անմիտները/անմիտներն (anmitnerə/anmitnern)
dative անմիտին (anmitin) անմիտներին (anmitnerin)
1st person possessive forms (my)
nominative անմիտս (anmits) անմիտներս (anmitners)
dative անմիտիս (anmitis) անմիտներիս (anmitneris)
ablative անմիտիցս (anmiticʻs) անմիտներիցս (anmitnericʻs)
instrumental անմիտովս (anmitovs) անմիտներովս (anmitnerovs)
locative անմիտումս (anmitums) անմիտներումս (anmitnerums)
2nd person possessive forms (your)
nominative անմիտդ (anmitd) անմիտներդ (anmitnerd)
dative անմիտիդ (anmitid) անմիտներիդ (anmitnerid)
ablative անմիտիցդ (anmiticʻd) անմիտներիցդ (anmitnericʻd)
instrumental անմիտովդ (anmitovd) անմիտներովդ (anmitnerovd)
locative անմիտումդ (anmitumd) անմիտներումդ (anmitnerumd)