հաղթել

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Armenian յաղթեմ (yałtʻem).

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

հաղթել (haġtʻel)

  1. to win
  2. to conquer

Inflection

[edit]
declension of the nominalized infinitive, u-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular (singulare tantum)
nominative հաղթել (haġtʻel)
dative հաղթելու (haġtʻelu)
ablative հաղթելուց (haġtʻelucʻ)
instrumental հաղթելով (haġtʻelov)
locative հաղթելում (haġtʻelum)
definite forms
nominative հաղթելը/հաղթելն (haġtʻelə/haġtʻeln)
dative հաղթելուն (haġtʻelun)
1st person possessive forms (my)
nominative հաղթելս (haġtʻels)
dative հաղթելուս (haġtʻelus)
ablative հաղթելուցս (haġtʻelucʻs)
instrumental հաղթելովս (haġtʻelovs)
locative հաղթելումս (haġtʻelums)
2nd person possessive forms (your)
nominative հաղթելդ (haġtʻeld)
dative հաղթելուդ (haġtʻelud)
ablative հաղթելուցդ (haġtʻelucʻd)
instrumental հաղթելովդ (haġtʻelovd)
locative հաղթելումդ (haġtʻelumd)
[edit]