միջամտել

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Armenian միջամուտ լինիմ (miǰamut linim).

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

միջամտել (miǰamtel)

  1. (transitive) to interfere, intervene, meddle

Inflection

[edit]
declension of the nominalized infinitive, u-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular (singulare tantum)
nominative միջամտել (miǰamtel)
dative միջամտելու (miǰamtelu)
ablative միջամտելուց (miǰamtelucʻ)
instrumental միջամտելով (miǰamtelov)
locative միջամտելում (miǰamtelum)
definite forms
nominative միջամտելը/միջամտելն (miǰamtelə/miǰamteln)
dative միջամտելուն (miǰamtelun)
1st person possessive forms (my)
nominative միջամտելս (miǰamtels)
dative միջամտելուս (miǰamtelus)
ablative միջամտելուցս (miǰamtelucʻs)
instrumental միջամտելովս (miǰamtelovs)
locative միջամտելումս (miǰamtelums)
2nd person possessive forms (your)
nominative միջամտելդ (miǰamteld)
dative միջամտելուդ (miǰamtelud)
ablative միջամտելուցդ (miǰamtelucʻd)
instrumental միջամտելովդ (miǰamtelovd)
locative միջամտելումդ (miǰamtelumd)