նվաճել

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

Learned borrowing from Old Armenian նուաճեմ (nuačem).

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

նվաճել (nvačel)

  1. (transitive) to conquer
  2. (transitive) to achieve; to gain; to win

Inflection

[edit]
declension of the nominalized infinitive, u-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular (singulare tantum)
nominative նվաճել (nvačel)
dative նվաճելու (nvačelu)
ablative նվաճելուց (nvačelucʻ)
instrumental նվաճելով (nvačelov)
locative նվաճելում (nvačelum)
definite forms
nominative նվաճելը/նվաճելն (nvačelə/nvačeln)
dative նվաճելուն (nvačelun)
1st person possessive forms (my)
nominative նվաճելս (nvačels)
dative նվաճելուս (nvačelus)
ablative նվաճելուցս (nvačelucʻs)
instrumental նվաճելովս (nvačelovs)
locative նվաճելումս (nvačelums)
2nd person possessive forms (your)
nominative նվաճելդ (nvačeld)
dative նվաճելուդ (nvačelud)
ablative նվաճելուցդ (nvačelucʻd)
instrumental նվաճելովդ (nvačelovd)
locative նվաճելումդ (nvačelumd)

Old Armenian

[edit]

Verb

[edit]

նվաճել (nvačel)

  1. infinitive of նուաճեմ (nuačem)

Declension

[edit]