إنسان

See also: انسان, أنشأن, and انشأن

Arabic

Etymology

From the root ء ن س (ʔ-n-s), inherited from Proto-Semitic *ʾināš- (“man, person”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʔin.saːn/

Noun

إِنْسَان • (ʔinsān) m (dual إِنْسَانَان (ʔinsānān), plural أَنَاسِيّ (ʔanāsiyy))

1. human, man, person

   Synonym: بَشَر (bašar)

Declension

Declension of noun إِنْسَان (ʔinsān)

Singular	basic singular triptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	إِنْسَان ʔinsān	الْإِنْسَان al-ʔinsān	إِنْسَان ʔinsān
Nominative	إِنْسَانٌ ʔinsānun	الْإِنْسَانُ al-ʔinsānu	إِنْسَانُ ʔinsānu
Accusative	إِنْسَانًا ʔinsānan	الْإِنْسَانَ al-ʔinsāna	إِنْسَانَ ʔinsāna
Genitive	إِنْسَانٍ ʔinsānin	الْإِنْسَانِ al-ʔinsāni	إِنْسَانِ ʔinsāni
Dual	Indefinite	Definite	Construct
Informal	إِنْسَانَيْن ʔinsānayn	الْإِنْسَانَيْن al-ʔinsānayn	إِنْسَانَيْ ʔinsānay
Nominative	إِنْسَانَانِ ʔinsānāni	الْإِنْسَانَانِ al-ʔinsānāni	إِنْسَانَا ʔinsānā
Accusative	إِنْسَانَيْنِ ʔinsānayni	الْإِنْسَانَيْنِ al-ʔinsānayni	إِنْسَانَيْ ʔinsānay
Genitive	إِنْسَانَيْنِ ʔinsānayni	الْإِنْسَانَيْنِ al-ʔinsānayni	إِنْسَانَيْ ʔinsānay
Plural	basic broken plural diptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	أَنَاسِي ʔanāsī	الْأَنَاسِي al-ʔanāsī	أَنَاسِي ʔanāsī
Nominative	أَنَاسِيُّ ʔanāsiyyu	الْأَنَاسِيُّ al-ʔanāsiyyu	أَنَاسِيُّ ʔanāsiyyu
Accusative	أَنَاسِيَّ ʔanāsiyya	الْأَنَاسِيَّ al-ʔanāsiyya	أَنَاسِيَّ ʔanāsiyya
Genitive	أَنَاسِيَّ ʔanāsiyya	الْأَنَاسِيِّ al-ʔanāsiyyi	أَنَاسِيِّ ʔanāsiyyi

Descendants

• → Azerbaijani: insan
• → Bashkir: инсан (insan)
• Gulf Arabic: إنسان (ɪnsan)
• → Hindi: इंसान (insān)
• → Persian: انسان (ensân)
• → Tajik: инсон (inson)
• → Tatar: инсан (insan)
• → Turkish: insan
• → Turkmen: ynsan
• → Urdu: انسان (insān)
• → Uyghur: ئىنسان (insan)
• → Uzbek: inson

References

• Wehr, Hans (1979) “ءنس”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN