بلاء
Jump to navigation
Jump to search
Arabic[edit]
Root |
---|
ب ل و (b-l-w) |
Noun[edit]
بَلَاء • (balāʔ) m
- verbal noun of بَلَا (balā, “to test, to try; to plague”)
- affliction, plague, scourge, bane
Declension[edit]
Declension of noun بَلَاء (balāʔ)
Singular | basic singular triptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | بَلَاء balāʔ |
الْبَلَاء al-balāʔ |
بَلَاء balāʔ |
Nominative | بَلَاءٌ balāʔun |
الْبَلَاءُ al-balāʔu |
بَلَاءُ balāʔu |
Accusative | بَلَاءً balāʔan |
الْبَلَاءَ al-balāʔa |
بَلَاءَ balāʔa |
Genitive | بَلَاءٍ balāʔin |
الْبَلَاءِ al-balāʔi |
بَلَاءِ balāʔi |
Descendants[edit]
- → Adyghe: бэлахь (bɛlaḥ)
- → Albanian: bela
- → Armenian: բալա (bala), պելա (pela)
- → Azerbaijani: bəla
- → Bashkir: бәлә (bələ)
- → Georgian: ბალა (bala)
- → Persian: بلا (balâ)
- → Kazakh: бәле (bäle)
- → Khalaj: bəlâ
- → Northern Kurdish: bela
- → Malay: bala
- → Swahili: balaa
- → Turkish: bela
- → Uyghur: بالا (bala)
- → Uzbek: balo
Noun[edit]
بِلَاء • (bilāʔ) m
- (obsolete) verbal noun of بَالَى (bālā) (form III)
- a. 965 CE, Al-Mutanabbi, بِنا مِنكَ فَوقَ الرَملِ ما بِكَ في الرَملِ:
- أَقَلُّ بِلَاءً بِٱلرَّزَايَا مِنَ الْقَنَا
وَأَقْدَمُ بَيْنَ الْجَحْفَلَيْنِ مِنَ النَّبْلِ- ʔaqallu bilāʔan bi-r-razāyā mina l-qanā
wa-ʔaqdamu bayna l-jaḥfalayni mina n-nabli - (please add an English translation of this quotation)
- ʔaqallu bilāʔan bi-r-razāyā mina l-qanā
Declension[edit]
Declension of noun بِلَاء (bilāʔ)
Singular | basic singular triptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | بِلَاء bilāʔ |
الْبِلَاء al-bilāʔ |
بِلَاء bilāʔ |
Nominative | بِلَاءٌ bilāʔun |
الْبِلَاءُ al-bilāʔu |
بِلَاءُ bilāʔu |
Accusative | بِلَاءً bilāʔan |
الْبِلَاءَ al-bilāʔa |
بِلَاءَ bilāʔa |
Genitive | بِلَاءٍ bilāʔin |
الْبِلَاءِ al-bilāʔi |
بِلَاءِ bilāʔi |