عمى

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: عمي and غمی

Arabic[edit]

Root
ع م ي (ʕ-m-y)

Pronunciation 1[edit]

Verb[edit]

عَمَّى (ʕammā) II, non-past يُعَمِّي‎ (yuʕammī)

  1. to disguise or conceal, to obscure, to make cryptic, enigmatic, mysterious, vague or ambiguous
  2. to blind (transitive)
Conjugation[edit]

Pronunciation 2[edit]

Noun[edit]

عَمًى (ʕamanm

  1. verbal noun of عَمِيَ (ʕamiya) (form I)
  2. blindness
Declension[edit]
Related terms[edit]
Descendants[edit]
  • Maltese: għama

South Levantine Arabic[edit]

Root
ع م ي
3 terms

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From Arabic أَعْمَى (ʔaʕmā).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ʕa.ma/, [ˈʕa.ma]
  • (file)

Verb[edit]

عمى (ʕama) I (present بعمي (biʕmi))

  1. to blind, to dazzle

Conjugation[edit]

    Conjugation of عمى (ʕama)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m عميت (ʕamēt) عميت (ʕamēt) عمى (ʕama) عمينا (ʕamēna) عميتو (ʕamētu) عمو (ʕamu)
f عميتي (ʕamēti) عمت (ʕamat)
present m بعمي (baʕmi) بتعمي (btiʕmi) بيعمي (biʕmi) منعمي (mniʕmi) بتعمو (btiʕmu) بعمو (biʕmu)
f بتعمي (btiʕmi) بتعمي (btiʕmi)
subjunctive m اعمي (aʕmi) تعمي (tiʕmi) يعمي (yiʕmi) نعمي (niʕmi) تعمو (tiʕmu) يعمو (yiʕmu)
f تعمي (tiʕmi) تعمي (tiʕmi)
imperative m اعمي (iʕmi) اعمو (iʕmu)
f اعمي (iʕmi)