فتش

Arabic

Etymology

From the root ف ت ش (f-t-š)

Pronunciation

• IPA^(key): /fat.ta.ʃa/

Verb

فَتَّشَ • (fattaša) II, non-past يُفَتِّشُ‎ (yufattišu)

1. to inspect, examine, look into, scrutinize, investigate
2. to search, look for

Conjugation

Conjugation of

فَتَّشَ

(form-II sound)

verbal noun الْمَصْدَر						تَفْتِيش taftīš
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُفَتِّش mufattiš
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مُفَتَّش mufattaš
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	فَتَّشْتُ fattaštu	فَتَّشْتَ fattašta	فَتَّشَ fattaša		فَتَّشْتُمَا fattaštumā	فَتَّشَا fattašā		فَتَّشْنَا fattašnā	فَتَّشْتُمْ fattaštum	فَتَّشُوا fattašū
	f		فَتَّشْتِ fattašti	فَتَّشَتْ fattašat			فَتَّشَتَا fattašatā			فَتَّشْتُنَّ fattaštunna	فَتَّشْنَ fattašna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُفَتِّشُ ʔufattišu	تُفَتِّشُ tufattišu	يُفَتِّشُ yufattišu		تُفَتِّشَانِ tufattišāni	يُفَتِّشَانِ yufattišāni		نُفَتِّشُ nufattišu	تُفَتِّشُونَ tufattišūna	يُفَتِّشُونَ yufattišūna
	f		تُفَتِّشِينَ tufattišīna	تُفَتِّشُ tufattišu			تُفَتِّشَانِ tufattišāni			تُفَتِّشْنَ tufattišna	يُفَتِّشْنَ yufattišna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُفَتِّشَ ʔufattiša	تُفَتِّشَ tufattiša	يُفَتِّشَ yufattiša		تُفَتِّشَا tufattišā	يُفَتِّشَا yufattišā		نُفَتِّشَ nufattiša	تُفَتِّشُوا tufattišū	يُفَتِّشُوا yufattišū
	f		تُفَتِّشِي tufattišī	تُفَتِّشَ tufattiša			تُفَتِّشَا tufattišā			تُفَتِّشْنَ tufattišna	يُفَتِّشْنَ yufattišna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُفَتِّشْ ʔufattiš	تُفَتِّشْ tufattiš	يُفَتِّشْ yufattiš		تُفَتِّشَا tufattišā	يُفَتِّشَا yufattišā		نُفَتِّشْ nufattiš	تُفَتِّشُوا tufattišū	يُفَتِّشُوا yufattišū
	f		تُفَتِّشِي tufattišī	تُفَتِّشْ tufattiš			تُفَتِّشَا tufattišā			تُفَتِّشْنَ tufattišna	يُفَتِّشْنَ yufattišna
imperative الْأَمْر	m		فَتِّشْ fattiš			فَتِّشَا fattišā				فَتِّشُوا fattišū
	f		فَتِّشِي fattišī							فَتِّشْنَ fattišna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	فُتِّشْتُ futtištu	فُتِّشْتَ futtišta	فُتِّشَ futtiša		فُتِّشْتُمَا futtištumā	فُتِّشَا futtišā		فُتِّشْنَا futtišnā	فُتِّشْتُمْ futtištum	فُتِّشُوا futtišū
	f		فُتِّشْتِ futtišti	فُتِّشَتْ futtišat			فُتِّشَتَا futtišatā			فُتِّشْتُنَّ futtištunna	فُتِّشْنَ futtišna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُفَتَّشُ ʔufattašu	تُفَتَّشُ tufattašu	يُفَتَّشُ yufattašu		تُفَتَّشَانِ tufattašāni	يُفَتَّشَانِ yufattašāni		نُفَتَّشُ nufattašu	تُفَتَّشُونَ tufattašūna	يُفَتَّشُونَ yufattašūna
	f		تُفَتَّشِينَ tufattašīna	تُفَتَّشُ tufattašu			تُفَتَّشَانِ tufattašāni			تُفَتَّشْنَ tufattašna	يُفَتَّشْنَ yufattašna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُفَتَّشَ ʔufattaša	تُفَتَّشَ tufattaša	يُفَتَّشَ yufattaša		تُفَتَّشَا tufattašā	يُفَتَّشَا yufattašā		نُفَتَّشَ nufattaša	تُفَتَّشُوا tufattašū	يُفَتَّشُوا yufattašū
	f		تُفَتَّشِي tufattašī	تُفَتَّشَ tufattaša			تُفَتَّشَا tufattašā			تُفَتَّشْنَ tufattašna	يُفَتَّشْنَ yufattašna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُفَتَّشْ ʔufattaš	تُفَتَّشْ tufattaš	يُفَتَّشْ yufattaš		تُفَتَّشَا tufattašā	يُفَتَّشَا yufattašā		نُفَتَّشْ nufattaš	تُفَتَّشُوا tufattašū	يُفَتَّشُوا yufattašū
	f		تُفَتَّشِي tufattašī	تُفَتَّشْ tufattaš			تُفَتَّشَا tufattašā			تُفَتَّشْنَ tufattašna	يُفَتَّشْنَ yufattašna

References

• Lane, Edward William (1863) “فتش”, in Arabic-English Lexicon‎^[1], London: Williams & Norgate
• Wehr, Hans (1979) “ف ت ش”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN