Jump to content

مغرور

From Wiktionary, the free dictionary

Arabic

[edit]

Etymology

[edit]
Root
غ ر ر (ḡ r r)
8 terms

Derived from the passive participle of غَرَّ (ḡarra, to mislead).

Pronunciation

[edit]

Adjective

[edit]

مَغْرُور (maḡrūr) (feminine مَغْرُورَة (maḡrūra), masculine plural مَغْرُورُون (maḡrūrūn), feminine plural مَغْرُورَات (maḡrūrāt))

  1. misled; deceived; fooled
  2. conceited; vain; snobbish; haughty; arrogant

Declension

[edit]
Declension of adjective مَغْرُور (maḡrūr)
singular masculine feminine
basic singular triptote singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite indefinite definite
informal مَغْرُور
maḡrūr
الْمَغْرُور
al-maḡrūr
مَغْرُورَة
maḡrūra
الْمَغْرُورَة
al-maḡrūra
nominative مَغْرُورٌ
maḡrūrun
الْمَغْرُورُ
al-maḡrūru
مَغْرُورَةٌ
maḡrūratun
الْمَغْرُورَةُ
al-maḡrūratu
accusative مَغْرُورًا
maḡrūran
الْمَغْرُورَ
al-maḡrūra
مَغْرُورَةً
maḡrūratan
الْمَغْرُورَةَ
al-maḡrūrata
genitive مَغْرُورٍ
maḡrūrin
الْمَغْرُورِ
al-maḡrūri
مَغْرُورَةٍ
maḡrūratin
الْمَغْرُورَةِ
al-maḡrūrati
dual masculine feminine
indefinite definite indefinite definite
informal مَغْرُورَيْن
maḡrūrayn
الْمَغْرُورَيْن
al-maḡrūrayn
مَغْرُورَتَيْن
maḡrūratayn
الْمَغْرُورَتَيْن
al-maḡrūratayn
nominative مَغْرُورَانِ
maḡrūrāni
الْمَغْرُورَانِ
al-maḡrūrāni
مَغْرُورَتَانِ
maḡrūratāni
الْمَغْرُورَتَانِ
al-maḡrūratāni
accusative مَغْرُورَيْنِ
maḡrūrayni
الْمَغْرُورَيْنِ
al-maḡrūrayni
مَغْرُورَتَيْنِ
maḡrūratayni
الْمَغْرُورَتَيْنِ
al-maḡrūratayni
genitive مَغْرُورَيْنِ
maḡrūrayni
الْمَغْرُورَيْنِ
al-maḡrūrayni
مَغْرُورَتَيْنِ
maḡrūratayni
الْمَغْرُورَتَيْنِ
al-maḡrūratayni
plural masculine feminine
sound masculine plural sound feminine plural
indefinite definite indefinite definite
informal مَغْرُورِين
maḡrūrīn
الْمَغْرُورِين
al-maḡrūrīn
مَغْرُورَات
maḡrūrāt
الْمَغْرُورَات
al-maḡrūrāt
nominative مَغْرُورُونَ
maḡrūrūna
الْمَغْرُورُونَ
al-maḡrūrūna
مَغْرُورَاتٌ
maḡrūrātun
الْمَغْرُورَاتُ
al-maḡrūrātu
accusative مَغْرُورِينَ
maḡrūrīna
الْمَغْرُورِينَ
al-maḡrūrīna
مَغْرُورَاتٍ
maḡrūrātin
الْمَغْرُورَاتِ
al-maḡrūrāti
genitive مَغْرُورِينَ
maḡrūrīna
الْمَغْرُورِينَ
al-maḡrūrīna
مَغْرُورَاتٍ
maḡrūrātin
الْمَغْرُورَاتِ
al-maḡrūrāti

Descendants

[edit]

References

[edit]
  • Wehr, Hans (1979), “غر”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN

Persian

[edit]

Etymology

[edit]

From Arabic مَغْرُور (maḡrūr, arrogant, conceited).

Pronunciation

[edit]

Adjective

[edit]

مغرور (maġrur) (comparative مغرورتَر, superlative مغرورتَرین)

  1. proud
  2. haughty; arrogant

Usage notes

[edit]
  • The word often has a negative tone, though not as unambiguously as the Arabic etymon.