द्रुह्

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-Aryan *dʰrúkṣ ~ *dʰrúźʰ-, form Proto-Indo-Iranian *dʰrúkš ~ *dʰrúǰʰ-, from Proto-Indo-European *dʰrewgʰ- (“to deceive, mislead”). Cognate with Avestan 𐬛𐬭𐬎𐬘 (druj, “lie”).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /dɾúɦ/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /d̪ɾuɦ/

Noun

द्रुह् • (drúh) stem, f

1. injury, harm, offence

Declension

Declension of द्रुह्
Nom. sg.	ध्रुक् (dhruk)
Gen. sg.	द्रुहः (druhaḥ)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	ध्रुक् (dhruk)	द्रुहौ (druhau)	द्रुहः (druhaḥ)
Vocative	ध्रुक् (dhruk)	द्रुहौ (druhau)	द्रुहः (druhaḥ)
Accusative	द्रुहम् (druham)	द्रुहौ (druhau)	द्रुहः (druhaḥ)
Instrumental	द्रुहा (druhā)	ध्रुग्भ्याम् (dhrugbhyām)	ध्रुग्भिः (dhrugbhiḥ)
Dative	द्रुहे (druhe)	ध्रुग्भ्याम् (dhrugbhyām)	ध्रुग्भ्यः (dhrugbhyaḥ)
Ablative	द्रुहः (druhaḥ)	ध्रुग्भ्याम् (dhrugbhyām)	ध्रुग्भ्यः (dhrugbhyaḥ)
Genitive	द्रुहः (druhaḥ)	द्रुहोः (druhoḥ)	द्रुहाम् (druhām)
Locative	द्रुहि (druhi)	द्रुहोः (druhoḥ)	ध्रुक्षु (dhrukṣu)

Root

द्रुह् • (druh)

1. to hurt
2. to be hostile to, to seek to harm

Derived terms

• द्रुह्यति (druhyati)
• द्रोघ (drogha)
• द्रोह (droha)