सिंहासन

Hindi

Etymology

Borrowed from Sanskrit सिंहासन (siṃhāsana).

Pronunciation

• (Delhi Hindi) IPA^(key): /sɪŋ.ɡʱɑː.sən/, [sɪ̃ŋ.ɡʱäː.sɐ̃n]

Noun

सिंहासन • (sĩhāsan) m

1. throne

   बूढ़ा राजा सिंहासन से उतरा।

   būṛhā rājā sĩhāsan se utrā.

   The old king abdicated the throne.

   Synonym: राजगद्दी (rājgaddī)

2. (figuratively) sovereignty, rule, dominion

---

Sanskrit

Etymology

सिंह (siṃha, “lion”) +‎ आसन (āsana, “seat; pose”).

Noun

सिंहासन • (siṃhāsana) stem, n

1. throne; "lion's seat"
   • c. 400 BCE, Mahābhārata 1.69.34:

     तच्छरुत्वा पौरवो राजा व्याहृतं वै दिवौकसाम् ।
     सिंहासनात् समुत्थाय प्रणम्य च दिवौकसः ॥

     taccharutvā pauravo rājā vyāhṛtaṃ vai divaukasām.
     siṃhāsanāt samutthāya praṇamya ca divaukasaḥ.

2. kind of sitting posture

Declension

Neuter a-stem declension of सिंहासन
Nom. sg.	सिंहासनम् (siṃhāsanam)
Gen. sg.	सिंहासनस्य (siṃhāsanasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	सिंहासनम् (siṃhāsanam)	सिंहासने (siṃhāsane)	सिंहासनानि (siṃhāsanāni)
Vocative	सिंहासन (siṃhāsana)	सिंहासने (siṃhāsane)	सिंहासनानि (siṃhāsanāni)
Accusative	सिंहासनम् (siṃhāsanam)	सिंहासने (siṃhāsane)	सिंहासनानि (siṃhāsanāni)
Instrumental	सिंहासनेन (siṃhāsanena)	सिंहासनाभ्याम् (siṃhāsanābhyām)	सिंहासनैः (siṃhāsanaiḥ)
Dative	सिंहासनाय (siṃhāsanāya)	सिंहासनाभ्याम् (siṃhāsanābhyām)	सिंहासनेभ्यः (siṃhāsanebhyaḥ)
Ablative	सिंहासनात् (siṃhāsanāt)	सिंहासनाभ्याम् (siṃhāsanābhyām)	सिंहासनेभ्यः (siṃhāsanebhyaḥ)
Genitive	सिंहासनस्य (siṃhāsanasya)	सिंहासनयोः (siṃhāsanayoḥ)	सिंहासनानाम् (siṃhāsanānām)
Locative	सिंहासने (siṃhāsane)	सिंहासनयोः (siṃhāsanayoḥ)	सिंहासनेषु (siṃhāsaneṣu)

Descendants

• → Hindi: सिंहासन (sĩhāsan)
• → Malay: singgahsana
  • Indonesian: singgasana

References

• Monier Williams (1899) “सिंहासन”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 1213.