செல்வன்

Tamil

Etymology

From செல்வம் (celvam, “wealth, riches”).

Pronunciation

• IPA^(key): /t͡ɕɛlʋɐn/, [sɛlʋɐn]

Noun

செல்வன் • (celvaṉ) (masculine)

1. son, boy
2. a wealthy or rich man
3. lord
4. (Buddhism) Buddha
5. a male given name

Declension

ṉ-stem declension of செல்வன் (celvaṉ) (singular only)
	Singular	Plural
Nominative	செல்வன் celvaṉ	-
Vocative	செல்வனே celvaṉē	-
Accusative	செல்வனை celvaṉai	-
Dative	செல்வனுக்கு celvaṉukku	-
Genitive	செல்வனுடைய celvaṉuṭaiya	-
	Singular	Plural
Nominative	செல்வன் celvaṉ	-
Vocative	செல்வனே celvaṉē	-
Accusative	செல்வனை celvaṉai	-
Dative	செல்வனுக்கு celvaṉukku	-
Benefactive	செல்வனுக்காக celvaṉukkāka	-
Genitive 1	செல்வனுடைய celvaṉuṭaiya	-
Genitive 2	செல்வனின் celvaṉiṉ	-
Locative 1	செல்வனில் celvaṉil	-
Locative 2	செல்வனிடம் celvaṉiṭam	-
Sociative 1	செல்வனோடு celvaṉōṭu	-
Sociative 2	செல்வனுடன் celvaṉuṭaṉ	-
Instrumental	செல்வனால் celvaṉāl	-
Ablative	செல்வனிலிருந்து celvaṉiliruntu	-

Coordinate terms

• செல்வி (celvi)

References

• University of Madras (1924–1936) “செல்வன்”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press