நண்பன்

Tamil

Etymology

From நட்பு (naṭpu, “friendship, companionship”).

Pronunciation

• Audio

  (file)

• IPA^(key): /n̪ɐɳbɐn/

Noun

நண்பன் • (naṇpaṉ)

1. (masculine) friend, companion

   Synonym: தோழன் (tōḻaṉ)

2. (obsolete) lover, husband

   Synonyms: காதலன் (kātalaṉ), கணவன் (kaṇavaṉ)

Declension

ṉ-stem declension of நண்பன் (naṇpaṉ)
	Singular	Plural
Nominative	நண்பன் naṇpaṉ	நண்பர்கள் naṇparkaḷ
Vocative	நண்பனே naṇpaṉē	நண்பர்களே naṇparkaḷē
Accusative	நண்பனை naṇpaṉai	நண்பர்களை naṇparkaḷai
Dative	நண்பனுக்கு naṇpaṉukku	நண்பர்களுக்கு naṇparkaḷukku
Genitive	நண்பனுடைய naṇpaṉuṭaiya	நண்பர்களுடைய naṇparkaḷuṭaiya
	Singular	Plural
Nominative	நண்பன் naṇpaṉ	நண்பர்கள் naṇparkaḷ
Vocative	நண்பனே naṇpaṉē	நண்பர்களே naṇparkaḷē
Accusative	நண்பனை naṇpaṉai	நண்பர்களை naṇparkaḷai
Dative	நண்பனுக்கு naṇpaṉukku	நண்பர்களுக்கு naṇparkaḷukku
Benefactive	நண்பனுக்காக naṇpaṉukkāka	நண்பர்களுக்காக naṇparkaḷukkāka
Genitive 1	நண்பனுடைய naṇpaṉuṭaiya	நண்பர்களுடைய naṇparkaḷuṭaiya
Genitive 2	நண்பனின் naṇpaṉiṉ	நண்பர்களின் naṇparkaḷiṉ
Locative 1	நண்பனில் naṇpaṉil	நண்பர்களில் naṇparkaḷil
Locative 2	நண்பனிடம் naṇpaṉiṭam	நண்பர்களிடம் naṇparkaḷiṭam
Sociative 1	நண்பனோடு naṇpaṉōṭu	நண்பர்களோடு naṇparkaḷōṭu
Sociative 2	நண்பனுடன் naṇpaṉuṭaṉ	நண்பர்களுடன் naṇparkaḷuṭaṉ
Instrumental	நண்பனால் naṇpaṉāl	நண்பர்களால் naṇparkaḷāl
Ablative	நண்பனிலிருந்து naṇpaṉiliruntu	நண்பர்களிலிருந்து naṇparkaḷiliruntu

References

• University of Madras (1924–1936) “நண்பன்”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press