เป่าปาก
Thai
Etymology
From เป่า (bpào, “to blow”) + ปาก (bpàak, “mouth”)
Pronunciation
| Orthographic | เป่าปาก e p ˋ ā p ā k | |
| Phonemic | เป่า-ปาก e p ˋ ā – p ā k | |
| Romanization | Paiboon | bpào-bpàak |
| Royal Institute | pao-pak | |
| (standard) IPA(key) | /paw˨˩.paːk̚˨˩/(R) | |
Verb
เป่าปาก • (bpào-bpàak) (abstract noun การเป่าปาก)
- to whistle