ἄχραντος

Ancient Greek

Etymology

From ἀ- (a-, not) +‎ χρᾰντός (khrantós, “stained”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /á.kʰran.tos/ → /ˈa.xran.tos/ → /ˈa.xran.dos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /á.kʰran.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈa.kʰran.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈa.xran.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈa.xran.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈa.xran.dos/

Adjective

ᾰ̓́χρᾰντος • (ákhrantos) m or f (neuter ᾰ̓́χρᾰντον); second declension

1. undefiled, immaculate
2. pure, intact

Declension

Second declension of ᾰ̓́χρᾰντος; ᾰ̓́χρᾰντον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ᾰ̓́χρᾰντος ákhrantos	ᾰ̓́χρᾰντον ákhranton		ᾰ̓χρᾰ́ντω akhrántō	ᾰ̓χρᾰ́ντω akhrántō		ᾰ̓́χρᾰντοι ákhrantoi	ᾰ̓́χρᾰντᾰ ákhranta
Genitive		ᾰ̓χρᾰ́ντου akhrántou	ᾰ̓χρᾰ́ντου akhrántou		ᾰ̓χρᾰ́ντοιν akhrántoin	ᾰ̓χρᾰ́ντοιν akhrántoin		ᾰ̓χρᾰ́ντων akhrántōn	ᾰ̓χρᾰ́ντων akhrántōn
Dative		ᾰ̓χρᾰ́ντῳ akhrántōi	ᾰ̓χρᾰ́ντῳ akhrántōi		ᾰ̓χρᾰ́ντοιν akhrántoin	ᾰ̓χρᾰ́ντοιν akhrántoin		ᾰ̓χρᾰ́ντοις akhrántois	ᾰ̓χρᾰ́ντοις akhrántois
Accusative		ᾰ̓́χρᾰντον ákhranton	ᾰ̓́χρᾰντον ákhranton		ᾰ̓χρᾰ́ντω akhrántō	ᾰ̓χρᾰ́ντω akhrántō		ᾰ̓χρᾰ́ντους akhrántous	ᾰ̓́χρᾰντᾰ ákhranta
Vocative		ᾰ̓́χρᾰντε ákhrante	ᾰ̓́χρᾰντον ákhranton		ᾰ̓χρᾰ́ντω akhrántō	ᾰ̓χρᾰ́ντω akhrántō		ᾰ̓́χρᾰντοι ákhrantoi	ᾰ̓́χρᾰντᾰ ákhranta
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ᾰ̓χρᾰ́ντως akhrántōs			ᾰ̓χρᾰντότερος akhrantóteros			ᾰ̓χρᾰντότᾰτος akhrantótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ἄχραντος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἄχραντος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἄχραντος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)