ἰατρεύω

See also: ιατρεύω

Ancient Greek

Etymology

From ἰατρός (iatrós, “physician”), from ἰάομαι (iáomai, “I cure, treat”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /iː.aː.trěu̯.ɔː/ → /i.aˈtre.βo/ → /i.aˈtre.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /iː.aː.trěu̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /i.aˈtre.wo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.aˈtre.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.aˈtre.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.aˈtre.vo/

Verb

ἰατρεύω • (iatreúō)

1. I medically treat, cure
   • 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, On Regimen in Acute Diseases 2
   • 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, On Joints 46
   • 110 BCE – 35 BCE, Philodemus, On Music 69K.
   • 380 BCE, Plato, Gorgias 478b
2. I practice medicine
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Politics 1281b40
   • 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, On Joints 72
3. I remedy, correct
   • 350 BCE, Aristotle, Parts of Animals 665a8

Inflection

   Present: ἰᾱτρεύω, ἰᾱτρεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἰᾱτρεύω	ἰᾱτρεύεις	ἰᾱτρεύει	ἰᾱτρεύετον	ἰᾱτρεύετον	ἰᾱτρεύομεν	ἰᾱτρεύετε	ἰᾱτρεύουσῐ(ν)
	subjunctive	ἰᾱτρεύω	ἰᾱτρεύῃς	ἰᾱτρεύῃ	ἰᾱτρεύητον	ἰᾱτρεύητον	ἰᾱτρεύωμεν	ἰᾱτρεύητε	ἰᾱτρεύωσῐ(ν)
	optative	ἰᾱτρεύοιμῐ	ἰᾱτρεύοις	ἰᾱτρεύοι	ἰᾱτρεύοιτον	ἰᾱτρευοίτην	ἰᾱτρεύοιμεν	ἰᾱτρεύοιτε	ἰᾱτρεύοιεν
	imperative		ἰᾱ́τρευε	ἰᾱτρευέτω	ἰᾱτρεύετον	ἰᾱτρευέτων		ἰᾱτρεύετε	ἰᾱτρευόντων
middle/ passive	indicative	ἰᾱτρεύομαι	ἰᾱτρεύῃ, ἰᾱτρεύει	ἰᾱτρεύεται	ἰᾱτρεύεσθον	ἰᾱτρεύεσθον	ἰᾱτρευόμεθᾰ	ἰᾱτρεύεσθε	ἰᾱτρεύονται
	subjunctive	ἰᾱτρεύωμαι	ἰᾱτρεύῃ	ἰᾱτρεύηται	ἰᾱτρεύησθον	ἰᾱτρεύησθον	ἰᾱτρευώμεθᾰ	ἰᾱτρεύησθε	ἰᾱτρεύωνται
	optative	ἰᾱτρευοίμην	ἰᾱτρεύοιο	ἰᾱτρεύοιτο	ἰᾱτρεύοισθον	ἰᾱτρευοίσθην	ἰᾱτρευοίμεθᾰ	ἰᾱτρεύοισθε	ἰᾱτρεύοιντο
	imperative		ἰᾱτρεύου	ἰᾱτρευέσθω	ἰᾱτρεύεσθον	ἰᾱτρευέσθων		ἰᾱτρεύεσθε	ἰᾱτρευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἰᾱτρεύειν				ἰᾱτρεύεσθαι
participle	m	ἰᾱτρεύων				ἰᾱτρευόμενος
	f	ἰᾱτρεύουσᾰ				ἰᾱτρευομένη
	n	ἰᾱτρεῦον				ἰᾱτρευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἰᾱ́τρευον, ἰᾱτρευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἰᾱ́τρευον	ἰᾱ́τρευες	ἰᾱ́τρευε(ν)	ἰᾱτρεύετον	ἰᾱτρευέτην	ἰᾱτρεύομεν	ἰᾱτρεύετε	ἰᾱ́τρευον
middle/ passive	indicative	ἰᾱτρευόμην	ἰᾱτρεύου	ἰᾱτρεύετο	ἰᾱτρεύεσθον	ἰᾱτρευέσθην	ἰᾱτρευόμεθᾰ	ἰᾱτρεύεσθε	ἰᾱτρεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἰᾱ́τρευσᾰ, ἰᾱτρευσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἰᾱ́τρευσᾰ	ἰᾱ́τρευσᾰς	ἰᾱ́τρευσε(ν)	ἰᾱτρεύσᾰτον	ἰᾱτρευσᾰ́την	ἰᾱτρεύσᾰμεν	ἰᾱτρεύσᾰτε	ἰᾱ́τρευσᾰν
	subjunctive	ἰᾱτρεύσω	ἰᾱτρεύσῃς	ἰᾱτρεύσῃ	ἰᾱτρεύσητον	ἰᾱτρεύσητον	ἰᾱτρεύσωμεν	ἰᾱτρεύσητε	ἰᾱτρεύσωσῐ(ν)
	optative	ἰᾱτρεύσαιμῐ	ἰᾱτρεύσειᾰς, ἰᾱτρεύσαις	ἰᾱτρεύσειε(ν), ἰᾱτρεύσαι	ἰᾱτρεύσαιτον	ἰᾱτρευσαίτην	ἰᾱτρεύσαιμεν	ἰᾱτρεύσαιτε	ἰᾱτρεύσειᾰν, ἰᾱτρεύσαιεν
	imperative		ἰᾱ́τρευσον	ἰᾱτρευσᾰ́τω	ἰᾱτρεύσᾰτον	ἰᾱτρευσᾰ́των		ἰᾱτρεύσᾰτε	ἰᾱτρευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἰᾱτρευσᾰ́μην	ἰᾱτρεύσω	ἰᾱτρεύσᾰτο	ἰᾱτρεύσᾰσθον	ἰᾱτρευσᾰ́σθην	ἰᾱτρευσᾰ́μεθᾰ	ἰᾱτρεύσᾰσθε	ἰᾱτρεύσᾰντο
	subjunctive	ἰᾱτρεύσωμαι	ἰᾱτρεύσῃ	ἰᾱτρεύσηται	ἰᾱτρεύσησθον	ἰᾱτρεύσησθον	ἰᾱτρευσώμεθᾰ	ἰᾱτρεύσησθε	ἰᾱτρεύσωνται
	optative	ἰᾱτρευσαίμην	ἰᾱτρεύσαιο	ἰᾱτρεύσαιτο	ἰᾱτρεύσαισθον	ἰᾱτρευσαίσθην	ἰᾱτρευσαίμεθᾰ	ἰᾱτρεύσαισθε	ἰᾱτρεύσαιντο
	imperative		ἰᾱ́τρευσαι	ἰᾱτρευσᾰ́σθω	ἰᾱτρεύσᾰσθον	ἰᾱτρευσᾰ́σθων		ἰᾱτρεύσᾰσθε	ἰᾱτρευσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἰᾱτρεῦσαι			ἰᾱτρεύσᾰσθαι
participle	m	ἰᾱτρεύσᾱς			ἰᾱτρευσᾰ́μενος
	f	ἰᾱτρεύσᾱσᾰ			ἰᾱτρευσᾰμένη
	n	ἰᾱτρεῦσᾰν			ἰᾱτρευσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἰᾱ́τρευκᾰ, ἰᾱ́τρευμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἰᾱ́τρευκᾰ	ἰᾱ́τρευκᾰς	ἰᾱ́τρευκε(ν)	ἰᾱτρεύκᾰτον	ἰᾱτρεύκᾰτον	ἰᾱτρεύκᾰμεν	ἰᾱτρεύκᾰτε	ἰᾱτρεύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἰᾱτρεύκω	ἰᾱτρεύκῃς	ἰᾱτρεύκῃ	ἰᾱτρεύκητον	ἰᾱτρεύκητον	ἰᾱτρεύκωμεν	ἰᾱτρεύκητε	ἰᾱτρεύκωσῐ(ν)
	optative	ἰᾱτρεύκοιμῐ, ἰᾱτρευκοίην	ἰᾱτρεύκοις, ἰᾱτρευκοίης	ἰᾱτρεύκοι, ἰᾱτρευκοίη	ἰᾱτρεύκοιτον	ἰᾱτρευκοίτην	ἰᾱτρεύκοιμεν	ἰᾱτρεύκοιτε	ἰᾱτρεύκοιεν
	imperative		ἰᾱ́τρευκε	ἰᾱτρευκέτω	ἰᾱτρεύκετον	ἰᾱτρευκέτων		ἰᾱτρεύκετε	ἰᾱτρευκόντων
middle/ passive	indicative	ἰᾱ́τρευμαι	ἰᾱ́τρευσαι	ἰᾱ́τρευται	ἰᾱ́τρευσθον	ἰᾱ́τρευσθον	ἰᾱτρεύμεθᾰ	ἰᾱ́τρευσθε	ἰᾱ́τρευνται
	subjunctive	ἰᾱτρευμένος ὦ	ἰᾱτρευμένος ᾖς	ἰᾱτρευμένος ᾖ	ἰᾱτρευμένω ἦτον	ἰᾱτρευμένω ἦτον	ἰᾱτρευμένοι ὦμεν	ἰᾱτρευμένοι ἦτε	ἰᾱτρευμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἰᾱτρευμένος εἴην	ἰᾱτρευμένος εἴης	ἰᾱτρευμένος εἴη	ἰᾱτρευμένω εἴητον/εἶτον	ἰᾱτρευμένω εἰήτην/εἴτην	ἰᾱτρευμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἰᾱτρευμένοι εἴητε/εἶτε	ἰᾱτρευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἰᾱ́τρευσο	ἰᾱτρεύσθω	ἰᾱ́τρευσθον	ἰᾱτρεύσθων		ἰᾱ́τρευσθε	ἰᾱτρεύσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἰᾱτρευκέναι				ἰᾱτρεῦσθαι
participle	m	ἰᾱτρευκώς				ἰᾱτρευμένος
	f	ἰᾱτρευκυῖᾰ				ἰᾱτρευμένη
	n	ἰᾱτρευκός				ἰᾱτρευμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἰήτρευκᾰ, ἰήτρευμαι (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἰήτρευκᾰ	ἰήτρευκᾰς	ἰήτρευκε(ν)	ἰητρεύκᾰτον	ἰητρεύκᾰτον	ἰητρεύκᾰμεν	ἰητρεύκᾰτε	ἰητρεύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἰητρεύκω	ἰητρεύκῃς	ἰητρεύκῃ	ἰητρεύκητον	ἰητρεύκητον	ἰητρεύκωμεν	ἰητρεύκητε	ἰητρεύκωσῐ(ν)
	optative	ἰητρεύκοιμῐ, ἰητρευκοίην	ἰητρεύκοις, ἰητρευκοίης	ἰητρεύκοι, ἰητρευκοίη	ἰητρεύκοιτον	ἰητρευκοίτην	ἰητρεύκοιμεν	ἰητρεύκοιτε	ἰητρεύκοιεν
	imperative		ἰήτρευκε	ἰητρευκέτω	ἰητρεύκετον	ἰητρευκέτων		ἰητρεύκετε	ἰητρευκόντων
middle/ passive	indicative	ἰήτρευμαι	ἰήτρευσαι	ἰήτρευται	ἰήτρευσθον	ἰήτρευσθον	ἰητρεύμεθᾰ	ἰήτρευσθε	ἰήτρευνται
	subjunctive	ἰητρευμένος ὦ	ἰητρευμένος ᾖς	ἰητρευμένος ᾖ	ἰητρευμένω ἦτον	ἰητρευμένω ἦτον	ἰητρευμένοι ὦμεν	ἰητρευμένοι ἦτε	ἰητρευμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἰητρευμένος εἴην	ἰητρευμένος εἴης	ἰητρευμένος εἴη	ἰητρευμένω εἴητον/εἶτον	ἰητρευμένω εἰήτην/εἴτην	ἰητρευμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἰητρευμένοι εἴητε/εἶτε	ἰητρεύμενοι εἰησᾰ́ν/εἰεν
	imperative		ἰήτρευσο	ἰητρεύσθω	ἰήτρευσθον	ἰητρεύσθων		ἰήτρευσθε	ἰητρεύσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἰητρευκέναι				ἰητρεῦσθαι
participle	m	ἰητρευκώς				ἰητρευμένος
	f	ἰητρευκυῖᾰ				ἰητρευμένη
	n	ἰητρευκός				ἰητρευμένον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνιατρεύω (aniatreúō)
• προσιατρεύω (prosiatreúō)
• συνιατρεύω (suniatreúō)

Related terms

• ἀνιάτρευτος (aniátreutos)
• ἰάτρευμα (iátreuma)
• ἰάτρευσις (iátreusis)
• ἰατρευτέον (iatreutéon)
• ἰατρευτικός (iatreutikós)

Further reading

• “ἰατρεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἰατρεύω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἰατρεύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette