ἱστορέω

Ancient Greek

Etymology

From ἵστωρ (hístōr).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /his.to.ré.ɔː/ → /is.toˈre.o/ → /is.toˈre.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /his.to.ré.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)is.toˈre.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /is.toˈre.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /is.toˈre.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /is.toˈre.o/

Verb

ῐ̔στορέω • (historéō)

1. to inquire, ask (of someone, or regarding someone/something)
2. to examine, observe
3. to record, give an account of what one has learned

Inflection

   Present: ῐ̔στορέω, ῐ̔στορέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῐ̔στορέω	ῐ̔στορέεις	ῐ̔στορέει	ῐ̔στορέετον	ῐ̔στορέετον	ῐ̔στορέομεν	ῐ̔στορέετε	ῐ̔στορέουσῐ(ν)
	subjunctive	ῐ̔στορέω	ῐ̔στορέῃς	ῐ̔στορέῃ	ῐ̔στορέητον	ῐ̔στορέητον	ῐ̔στορέωμεν	ῐ̔στορέητε	ῐ̔στορέωσῐ(ν)
	optative	ῐ̔στορέοιμῐ	ῐ̔στορέοις	ῐ̔στορέοι	ῐ̔στορέοιτον	ῐ̔στορεοίτην	ῐ̔στορέοιμεν	ῐ̔στορέοιτε	ῐ̔στορέοιεν
	imperative		ῐ̔στόρεε	ῐ̔στορεέτω	ῐ̔στορέετον	ῐ̔στορεέτων		ῐ̔στορέετε	ῐ̔στορεόντων
middle/ passive	indicative	ῐ̔στορέομαι	ῐ̔στορέῃ, ῐ̔στορέει	ῐ̔στορέεται	ῐ̔στορέεσθον	ῐ̔στορέεσθον	ῐ̔στορεόμεθᾰ	ῐ̔στορέεσθε	ῐ̔στορέονται
	subjunctive	ῐ̔στορέωμαι	ῐ̔στορέῃ	ῐ̔στορέηται	ῐ̔στορέησθον	ῐ̔στορέησθον	ῐ̔στορεώμεθᾰ	ῐ̔στορέησθε	ῐ̔στορέωνται
	optative	ῐ̔στορεοίμην	ῐ̔στορέοιο	ῐ̔στορέοιτο	ῐ̔στορέοισθον	ῐ̔στορεοίσθην	ῐ̔στορεοίμεθᾰ	ῐ̔στορέοισθε	ῐ̔στορέοιντο
	imperative		ῐ̔στορέου	ῐ̔στορεέσθω	ῐ̔στορέεσθον	ῐ̔στορεέσθων		ῐ̔στορέεσθε	ῐ̔στορεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ῐ̔στορέειν				ῐ̔στορέεσθαι
participle	m	ῐ̔στορέων				ῐ̔στορεόμενος
	f	ῐ̔στορέουσᾰ				ῐ̔στορεομένη
	n	ῐ̔στορέον				ῐ̔στορεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ῐ̔στορῶ, ῐ̔στοροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῐ̔στορῶ	ῐ̔στορεῖς	ῐ̔στορεῖ	ῐ̔στορεῖτον	ῐ̔στορεῖτον	ῐ̔στοροῦμεν	ῐ̔στορεῖτε	ῐ̔στοροῦσῐ(ν)
	subjunctive	ῐ̔στορῶ	ῐ̔στορῇς	ῐ̔στορῇ	ῐ̔στορῆτον	ῐ̔στορῆτον	ῐ̔στορῶμεν	ῐ̔στορῆτε	ῐ̔στορῶσῐ(ν)
	optative	ῐ̔στοροίην, ῐ̔στοροῖμῐ	ῐ̔στοροίης, ῐ̔στοροῖς	ῐ̔στοροίη, ῐ̔στοροῖ	ῐ̔στοροῖτον, ῐ̔στοροίητον	ῐ̔στοροίτην, ῐ̔στοροιήτην	ῐ̔στοροῖμεν, ῐ̔στοροίημεν	ῐ̔στοροῖτε, ῐ̔στοροίητε	ῐ̔στοροῖεν, ῐ̔στοροίησᾰν
	imperative		ῐ̔στόρει	ῐ̔στορείτω	ῐ̔στορεῖτον	ῐ̔στορείτων		ῐ̔στορεῖτε	ῐ̔στορούντων
middle/ passive	indicative	ῐ̔στοροῦμαι	ῐ̔στορεῖ, ῐ̔στορῇ	ῐ̔στορεῖται	ῐ̔στορεῖσθον	ῐ̔στορεῖσθον	ῐ̔στορούμεθᾰ	ῐ̔στορεῖσθε	ῐ̔στοροῦνται
	subjunctive	ῐ̔στορῶμαι	ῐ̔στορῇ	ῐ̔στορῆται	ῐ̔στορῆσθον	ῐ̔στορῆσθον	ῐ̔στορώμεθᾰ	ῐ̔στορῆσθε	ῐ̔στορῶνται
	optative	ῐ̔στοροίμην	ῐ̔στοροῖο	ῐ̔στοροῖτο	ῐ̔στοροῖσθον	ῐ̔στοροίσθην	ῐ̔στοροίμεθᾰ	ῐ̔στοροῖσθε	ῐ̔στοροῖντο
	imperative		ῐ̔στοροῦ	ῐ̔στορείσθω	ῐ̔στορεῖσθον	ῐ̔στορείσθων		ῐ̔στορεῖσθε	ῐ̔στορείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ῐ̔στορεῖν				ῐ̔στορεῖσθαι
participle	m	ῐ̔στορῶν				ῐ̔στορούμενος
	f	ῐ̔στοροῦσᾰ				ῐ̔στορουμένη
	n	ῐ̔στοροῦν				ῐ̔στορούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ῐ̔στόρεον, ῐ̔στορεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῐ̔στόρεον	ῐ̔στόρεες	ῐ̔στόρεε(ν)	ῐ̔στορέετον	ῐ̔στορεέτην	ῐ̔στορέομεν	ῐ̔στορέετε	ῐ̔στόρεον
middle/ passive	indicative	ῐ̔στορεόμην	ῐ̔στορέου	ῐ̔στορέετο	ῐ̔στορέεσθον	ῐ̔στορεέσθην	ῐ̔στορεόμεθᾰ	ῐ̔στορέεσθε	ῐ̔στορέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ῐ̔στόρουν, ῐ̔στορούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῐ̔στόρουν	ῐ̔στόρεις	ῐ̔στόρει	ῐ̔στορεῖτον	ῐ̔στορείτην	ῐ̔στοροῦμεν	ῐ̔στορεῖτε	ῐ̔στόρουν
middle/ passive	indicative	ῐ̔στορούμην	ῐ̔στοροῦ	ῐ̔στορεῖτο	ῐ̔στορεῖσθον	ῐ̔στορείσθην	ῐ̔στορούμεθᾰ	ῐ̔στορεῖσθε	ῐ̔στοροῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ῐ̔στορῐ́ᾱ (historíā)

References

• “ἱστορέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἱστορέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• G2477 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Template:LSJ