ῥοφέω

Ancient Greek

Alternative forms

• ῥοφάνω (rhophánō)
• ῥοφάω (rhopháō)
• ῥῠφάνω (rhuphánō)
• ῥῠφέω (rhuphéō)

Etymology

From Proto-Hellenic *hropʰéyō, causative of Proto-Indo-European *srebʰ-.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /r̥o.pʰé.ɔː/ → /roˈɸe.o/ → /roˈfe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /r̥o.pʰé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /roˈpʰe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /roˈɸe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /roˈfe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /roˈfe.o/

Verb

ῥοφέω • (rhophéō)

1. to slurp, gulp down
   • 424 BCE, Aristophanes, The Knights 51:

     ὡς οὐκ ἀγαθόν ἐστι τὸ ῥοφεῖν.

     hōs ouk agathón esti tò rhopheîn.

     Have I then done wrong to eat!

   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 4.5.32:

     ῥοφοῦντα πίνειν ὥσπερ βοῦν

     rhophoûnta pínein hṓsper boûn

     slurping like an ox

   1. to drain dry, empty
      • 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, The Acharnians 278:

        ἕωθεν εἰρήνης ῥοφήσει τρύβλιον

        héōthen eirḗnēs rhophḗsei trúblion

        we shall tomorrow consume a dish in honour of the peace

2. to live on slops

Inflection

   Present: ῥοφέω, ῥοφέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῥοφέω	ῥοφέεις	ῥοφέει	ῥοφέετον	ῥοφέετον	ῥοφέομεν	ῥοφέετε	ῥοφέουσῐ(ν)
	subjunctive	ῥοφέω	ῥοφέῃς	ῥοφέῃ	ῥοφέητον	ῥοφέητον	ῥοφέωμεν	ῥοφέητε	ῥοφέωσῐ(ν)
	optative	ῥοφέοιμῐ	ῥοφέοις	ῥοφέοι	ῥοφέοιτον	ῥοφεοίτην	ῥοφέοιμεν	ῥοφέοιτε	ῥοφέοιεν
	imperative		ῥόφεε	ῥοφεέτω	ῥοφέετον	ῥοφεέτων		ῥοφέετε	ῥοφεόντων
middle/ passive	indicative	ῥοφέομαι	ῥοφέῃ, ῥοφέει	ῥοφέεται	ῥοφέεσθον	ῥοφέεσθον	ῥοφεόμεθᾰ	ῥοφέεσθε	ῥοφέονται
	subjunctive	ῥοφέωμαι	ῥοφέῃ	ῥοφέηται	ῥοφέησθον	ῥοφέησθον	ῥοφεώμεθᾰ	ῥοφέησθε	ῥοφέωνται
	optative	ῥοφεοίμην	ῥοφέοιο	ῥοφέοιτο	ῥοφέοισθον	ῥοφεοίσθην	ῥοφεοίμεθᾰ	ῥοφέοισθε	ῥοφέοιντο
	imperative		ῥοφέου	ῥοφεέσθω	ῥοφέεσθον	ῥοφεέσθων		ῥοφέεσθε	ῥοφεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ῥοφέειν				ῥοφέεσθαι
participle	m	ῥοφέων				ῥοφεόμενος
	f	ῥοφέουσᾰ				ῥοφεομένη
	n	ῥοφέον				ῥοφεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ῥοφῶ, ῥοφοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῥοφῶ	ῥοφεῖς	ῥοφεῖ	ῥοφεῖτον	ῥοφεῖτον	ῥοφοῦμεν	ῥοφεῖτε	ῥοφοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ῥοφῶ	ῥοφῇς	ῥοφῇ	ῥοφῆτον	ῥοφῆτον	ῥοφῶμεν	ῥοφῆτε	ῥοφῶσῐ(ν)
	optative	ῥοφοίην, ῥοφοῖμῐ	ῥοφοίης, ῥοφοῖς	ῥοφοίη, ῥοφοῖ	ῥοφοῖτον, ῥοφοίητον	ῥοφοίτην, ῥοφοιήτην	ῥοφοῖμεν, ῥοφοίημεν	ῥοφοῖτε, ῥοφοίητε	ῥοφοῖεν, ῥοφοίησᾰν
	imperative		ῥόφει	ῥοφείτω	ῥοφεῖτον	ῥοφείτων		ῥοφεῖτε	ῥοφούντων
middle/ passive	indicative	ῥοφοῦμαι	ῥοφεῖ, ῥοφῇ	ῥοφεῖται	ῥοφεῖσθον	ῥοφεῖσθον	ῥοφούμεθᾰ	ῥοφεῖσθε	ῥοφοῦνται
	subjunctive	ῥοφῶμαι	ῥοφῇ	ῥοφῆται	ῥοφῆσθον	ῥοφῆσθον	ῥοφώμεθᾰ	ῥοφῆσθε	ῥοφῶνται
	optative	ῥοφοίμην	ῥοφοῖο	ῥοφοῖτο	ῥοφοῖσθον	ῥοφοίσθην	ῥοφοίμεθᾰ	ῥοφοῖσθε	ῥοφοῖντο
	imperative		ῥοφοῦ	ῥοφείσθω	ῥοφεῖσθον	ῥοφείσθων		ῥοφεῖσθε	ῥοφείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ῥοφεῖν				ῥοφεῖσθαι
participle	m	ῥοφῶν				ῥοφούμενος
	f	ῥοφοῦσᾰ				ῥοφουμένη
	n	ῥοφοῦν				ῥοφούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐρρόφεον, ἐρροφεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐρρόφεον	ἐρρόφεες	ἐρρόφεε(ν)	ἐρροφέετον	ἐρροφεέτην	ἐρροφέομεν	ἐρροφέετε	ἐρρόφεον
middle/ passive	indicative	ἐρροφεόμην	ἐρροφέου	ἐρροφέετο	ἐρροφέεσθον	ἐρροφεέσθην	ἐρροφεόμεθᾰ	ἐρροφέεσθε	ἐρροφέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐρρόφουν, ἐρροφούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐρρόφουν	ἐρρόφεις	ἐρρόφει	ἐρροφεῖτον	ἐρροφείτην	ἐρροφοῦμεν	ἐρροφεῖτε	ἐρρόφουν
middle/ passive	indicative	ἐρροφούμην	ἐρροφοῦ	ἐρροφεῖτο	ἐρροφεῖσθον	ἐρροφείσθην	ἐρροφούμεθᾰ	ἐρροφεῖσθε	ἐρροφοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ῥοφήσω, ῥοφήσομαι, ῥοφηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῥοφήσω	ῥοφήσεις	ῥοφήσει	ῥοφήσετον	ῥοφήσετον	ῥοφήσομεν	ῥοφήσετε	ῥοφήσουσῐ(ν)
	optative	ῥοφήσοιμῐ	ῥοφήσοις	ῥοφήσοι	ῥοφήσοιτον	ῥοφησοίτην	ῥοφήσοιμεν	ῥοφήσοιτε	ῥοφήσοιεν
middle	indicative	ῥοφήσομαι	ῥοφήσῃ, ῥοφήσει	ῥοφήσεται	ῥοφήσεσθον	ῥοφήσεσθον	ῥοφησόμεθᾰ	ῥοφήσεσθε	ῥοφήσονται
	optative	ῥοφησοίμην	ῥοφήσοιο	ῥοφήσοιτο	ῥοφήσοισθον	ῥοφησοίσθην	ῥοφησοίμεθᾰ	ῥοφήσοισθε	ῥοφήσοιντο
passive	indicative	ῥοφηθήσομαι	ῥοφηθήσῃ	ῥοφηθήσεται	ῥοφηθήσεσθον	ῥοφηθήσεσθον	ῥοφηθησόμεθᾰ	ῥοφηθήσεσθε	ῥοφηθήσονται
	optative	ῥοφηθησοίμην	ῥοφηθήσοιο	ῥοφηθήσοιτο	ῥοφηθήσοισθον	ῥοφηθησοίσθην	ῥοφηθησοίμεθᾰ	ῥοφηθήσοισθε	ῥοφηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ῥοφήσειν			ῥοφήσεσθαι		ῥοφηθήσεσθαι
participle	m	ῥοφήσων			ῥοφησόμενος		ῥοφηθησόμενος
	f	ῥοφήσουσᾰ			ῥοφησομένη		ῥοφηθησομένη
	n	ῥοφῆσον			ῥοφησόμενον		ῥοφηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐρρόφησᾰ, ἐρροφησᾰ́μην, ἐρροφήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐρρόφησᾰ	ἐρρόφησᾰς	ἐρρόφησε(ν)	ἐρροφήσᾰτον	ἐρροφησᾰ́την	ἐρροφήσᾰμεν	ἐρροφήσᾰτε	ἐρρόφησᾰν
	subjunctive	ῥοφήσω	ῥοφήσῃς	ῥοφήσῃ	ῥοφήσητον	ῥοφήσητον	ῥοφήσωμεν	ῥοφήσητε	ῥοφήσωσῐ(ν)
	optative	ῥοφήσαιμῐ	ῥοφήσειᾰς, ῥοφήσαις	ῥοφήσειε(ν), ῥοφήσαι	ῥοφήσαιτον	ῥοφησαίτην	ῥοφήσαιμεν	ῥοφήσαιτε	ῥοφήσειᾰν, ῥοφήσαιεν
	imperative		ῥόφησον	ῥοφησᾰ́τω	ῥοφήσᾰτον	ῥοφησᾰ́των		ῥοφήσᾰτε	ῥοφησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐρροφησᾰ́μην	ἐρροφήσω	ἐρροφήσᾰτο	ἐρροφήσᾰσθον	ἐρροφησᾰ́σθην	ἐρροφησᾰ́μεθᾰ	ἐρροφήσᾰσθε	ἐρροφήσᾰντο
	subjunctive	ῥοφήσωμαι	ῥοφήσῃ	ῥοφήσηται	ῥοφήσησθον	ῥοφήσησθον	ῥοφησώμεθᾰ	ῥοφήσησθε	ῥοφήσωνται
	optative	ῥοφησαίμην	ῥοφήσαιο	ῥοφήσαιτο	ῥοφήσαισθον	ῥοφησαίσθην	ῥοφησαίμεθᾰ	ῥοφήσαισθε	ῥοφήσαιντο
	imperative		ῥόφησαι	ῥοφησᾰ́σθω	ῥοφήσᾰσθον	ῥοφησᾰ́σθων		ῥοφήσᾰσθε	ῥοφησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐρροφήθην	ἐρροφήθης	ἐρροφήθη	ἐρροφήθητον	ἐρροφηθήτην	ἐρροφήθημεν	ἐρροφήθητε	ἐρροφήθησᾰν
	subjunctive	ῥοφηθῶ	ῥοφηθῇς	ῥοφηθῇ	ῥοφηθῆτον	ῥοφηθῆτον	ῥοφηθῶμεν	ῥοφηθῆτε	ῥοφηθῶσῐ(ν)
	optative	ῥοφηθείην	ῥοφηθείης	ῥοφηθείη	ῥοφηθεῖτον, ῥοφηθείητον	ῥοφηθείτην, ῥοφηθειήτην	ῥοφηθεῖμεν, ῥοφηθείημεν	ῥοφηθεῖτε, ῥοφηθείητε	ῥοφηθεῖεν, ῥοφηθείησᾰν
	imperative		ῥοφήθητῐ	ῥοφηθήτω	ῥοφήθητον	ῥοφηθήτων		ῥοφήθητε	ῥοφηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ῥοφῆσαι			ῥοφήσᾰσθαι		ῥοφηθῆναι
participle	m	ῥοφήσᾱς			ῥοφησᾰ́μενος		ῥοφηθείς
	f	ῥοφήσᾱσᾰ			ῥοφησᾰμένη		ῥοφηθεῖσᾰ
	n	ῥοφῆσᾰν			ῥοφησᾰ́μενον		ῥοφηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐρρόφηκᾰ, ἐρρόφημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐρρόφηκᾰ	ἐρρόφηκᾰς	ἐρρόφηκε(ν)	ἐρροφήκᾰτον	ἐρροφήκᾰτον	ἐρροφήκᾰμεν	ἐρροφήκᾰτε	ἐρροφήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐρροφήκω	ἐρροφήκῃς	ἐρροφήκῃ	ἐρροφήκητον	ἐρροφήκητον	ἐρροφήκωμεν	ἐρροφήκητε	ἐρροφήκωσῐ(ν)
	optative	ἐρροφήκοιμῐ, ἐρροφηκοίην	ἐρροφήκοις, ἐρροφηκοίης	ἐρροφήκοι, ἐρροφηκοίη	ἐρροφήκοιτον	ἐρροφηκοίτην	ἐρροφήκοιμεν	ἐρροφήκοιτε	ἐρροφήκοιεν
	imperative		ἐρρόφηκε	ἐρροφηκέτω	ἐρροφήκετον	ἐρροφηκέτων		ἐρροφήκετε	ἐρροφηκόντων
middle/ passive	indicative	ἐρρόφημαι	ἐρρόφησαι	ἐρρόφηται	ἐρρόφησθον	ἐρρόφησθον	ἐρροφήμεθᾰ	ἐρρόφησθε	ἐρρόφηνται
	subjunctive	ἐρροφημένος ὦ	ἐρροφημένος ᾖς	ἐρροφημένος ᾖ	ἐρροφημένω ἦτον	ἐρροφημένω ἦτον	ἐρροφημένοι ὦμεν	ἐρροφημένοι ἦτε	ἐρροφημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐρροφημένος εἴην	ἐρροφημένος εἴης	ἐρροφημένος εἴη	ἐρροφημένω εἴητον/εἶτον	ἐρροφημένω εἰήτην/εἴτην	ἐρροφημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐρροφημένοι εἴητε/εἶτε	ἐρροφημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐρρόφησο	ἐρροφήσθω	ἐρρόφησθον	ἐρροφήσθων		ἐρρόφησθε	ἐρροφήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐρροφηκέναι				ἐρροφῆσθαι
participle	m	ἐρροφηκώς				ἐρροφημένος
	f	ἐρροφηκυῖᾰ				ἐρροφημένη
	n	ἐρροφηκός				ἐρροφημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐρροφήκειν, ἐρροφήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐρροφήκειν, ἐρροφήκη	ἐρροφήκεις, ἐρροφήκης	ἐρροφήκει(ν)	ἐρροφήκετον	ἐρροφηκέτην	ἐρροφήκεμεν	ἐρροφήκετε	ἐρροφήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐρροφήμην	ἐρρόφησο	ἐρρόφητο	ἐρρόφησθον	ἐρροφήσθην	ἐρροφήμεθᾰ	ἐρρόφησθε	ἐρρόφηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνᾰρροφέω (anarrhophéō)
• ἀπορροφέω (aporrhophéō)
• ἐκροφέω (ekrophéō)
• ἐπῐροφέω (epirophéō)
• κᾰτᾰρροφέω (katarrhophéō)

Related terms

• ῥόφημᾰ (rhóphēma)
• ῥόφησῐς (rhóphēsis)
• ῥοφητῐκός (rhophētikós)
• ῥοφητός (rhophētós)

References

• “ῥοφέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ῥοφέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ῥοφέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN