πλέω

Ancient Greek

Etymology

From (deprecated template usage) [etyl] Proto-Indo-European *plew-. Cognate with English (deprecated template usage) float.

Verb

πλέω • (pléō)

1. sail (in a boat)
2. float

Conjugation

   Future: πλεύσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	πλεύσομαι	πλεύσῃ, πλεύσει	πλεύσεται	πλεύσεσθον	πλεύσεσθον	πλευσόμεθᾰ	πλεύσεσθε	πλεύσονται
	optative	πλευσοίμην	πλεύσοιο	πλεύσοιτο	πλεύσοισθον	πλευσοίσθην	πλευσοίμεθᾰ	πλεύσοισθε	πλεύσοιντο
					middle
infinitive					πλεύσεσθαι
participle	m				πλευσόμενος
	f				πλευσομένη
	n				πλευσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔπλευσᾰ, ἐπλευσᾰ́μην, ἐπλεύσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπλευσᾰ	ἔπλευσᾰς	ἔπλευσε(ν)	ἐπλεύσᾰτον	ἐπλευσᾰ́την	ἐπλεύσᾰμεν	ἐπλεύσᾰτε	ἔπλευσᾰν
	subjunctive	πλεύσω	πλεύσῃς	πλεύσῃ	πλεύσητον	πλεύσητον	πλεύσωμεν	πλεύσητε	πλεύσωσῐ(ν)
	optative	πλεύσαιμῐ	πλεύσειᾰς, πλεύσαις	πλεύσειε(ν), πλεύσαι	πλεύσαιτον	πλευσαίτην	πλεύσαιμεν	πλεύσαιτε	πλεύσειᾰν, πλεύσαιεν
	imperative		πλεῦσον	πλευσᾰ́τω	πλεύσᾰτον	πλευσᾰ́των		πλεύσᾰτε	πλευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπλευσᾰ́μην	ἐπλεύσω	ἐπλεύσᾰτο	ἐπλεύσᾰσθον	ἐπλευσᾰ́σθην	ἐπλευσᾰ́μεθᾰ	ἐπλεύσᾰσθε	ἐπλεύσᾰντο
	subjunctive	πλεύσωμαι	πλεύσῃ	πλεύσηται	πλεύσησθον	πλεύσησθον	πλευσώμεθᾰ	πλεύσησθε	πλεύσωνται
	optative	πλευσαίμην	πλεύσαιο	πλεύσαιτο	πλεύσαισθον	πλευσαίσθην	πλευσαίμεθᾰ	πλεύσαισθε	πλεύσαιντο
	imperative		πλεῦσαι	πλευσᾰ́σθω	πλεύσᾰσθον	πλευσᾰ́σθων		πλεύσᾰσθε	πλευσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπλεύσθην	ἐπλεύσθης	ἐπλεύσθη	ἐπλεύσθητον	ἐπλευσθήτην	ἐπλεύσθημεν	ἐπλεύσθητε	ἐπλεύσθησᾰν
	subjunctive	πλευσθῶ	πλευσθῇς	πλευσθῇ	πλευσθῆτον	πλευσθῆτον	πλευσθῶμεν	πλευσθῆτε	πλευσθῶσῐ(ν)
	optative	πλευσθείην	πλευσθείης	πλευσθείη	πλευσθεῖτον, πλευσθείητον	πλευσθείτην, πλευσθειήτην	πλευσθεῖμεν, πλευσθείημεν	πλευσθεῖτε, πλευσθείητε	πλευσθεῖεν, πλευσθείησᾰν
	imperative		πλεύσθητῐ	πλευσθήτω	πλεύσθητον	πλευσθήτων		πλεύσθητε	πλευσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πλεῦσαι			πλεύσᾰσθαι		πλευσθῆναι
participle	m	πλεύσᾱς			πλευσᾰ́μενος		πλευσθείς
	f	πλεύσᾱσᾰ			πλευσᾰμένη		πλευσθεῖσᾰ
	n	πλεῦσᾰν			πλευσᾰ́μενον		πλευσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πέπλευκᾰ, πέπλευσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέπλευκᾰ	πέπλευκᾰς	πέπλευκε(ν)	πεπλεύκᾰτον	πεπλεύκᾰτον	πεπλεύκᾰμεν	πεπλεύκᾰτε	πεπλεύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπλεύκω	πεπλεύκῃς	πεπλεύκῃ	πεπλεύκητον	πεπλεύκητον	πεπλεύκωμεν	πεπλεύκητε	πεπλεύκωσῐ(ν)
	optative	πεπλεύκοιμῐ, πεπλευκοίην	πεπλεύκοις, πεπλευκοίης	πεπλεύκοι, πεπλευκοίη	πεπλεύκοιτον	πεπλευκοίτην	πεπλεύκοιμεν	πεπλεύκοιτε	πεπλεύκοιεν
	imperative		πέπλευκε	πεπλευκέτω	πεπλεύκετον	πεπλευκέτων		πεπλεύκετε	πεπλευκόντων
middle/ passive	indicative	πέπλευσμαι	πέπλευσαι	πέπλευσται	πέπλευσθον	πέπλευσθον	πεπλεύσμεθᾰ	πέπλευσθε	πεπλεύσᾰται
	subjunctive	πεπλευσμένος ὦ	πεπλευσμένος ᾖς	πεπλευσμένος ᾖ	πεπλευσμένω ἦτον	πεπλευσμένω ἦτον	πεπλευσμένοι ὦμεν	πεπλευσμένοι ἦτε	πεπλευσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπλευσμένος εἴην	πεπλευσμένος εἴης	πεπλευσμένος εἴη	πεπλευσμένω εἴητον/εἶτον	πεπλευσμένω εἰήτην/εἴτην	πεπλευσμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπλευσμένοι εἴητε/εἶτε	πεπλευσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πέπλευσο	πεπλεύσθω	πέπλευσθον	πεπλεύσθων		πέπλευσθε	πεπλεύσθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπλευκέναι				πεπλεῦσθαι
participle	m	πεπλευκώς				πεπλευσμένος
	f	πεπλευκυῖᾰ				πεπλευσμένη
	n	πεπλευκός				πεπλευσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• αποπλέω (apopléō, “to set sail, to depart”)
• περίπλους (períplous)
• πλοῖον (ploîon, “ship”)

References

• “πλέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

---

Greek

Etymology

From (deprecated template usage) [etyl] Ancient Greek πλέω (pléō)

Verb

πλέω • (pléo) (past έπλευσα, passive —)

1. sail (in a boat)
2. float
3. (deprecated template usage) (figuratively) to be happy, serene and contented
4. (deprecated template usage) (figuratively) to be too large (of shoes, clothing, etc)

Declension

This verb needs an inflection-table template.

Related terms

• αποπλέω (apopléo, “to set sail, to depart”)
• πλοίο n (ploío, “ship”)