πτύω

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by ArbDardh (talk | contribs) as of 12:32, 19 October 2019.
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *(s)ptyew- (“to spit, vomit”). Akin to Latin spuō, Albanian pështyj, Old English spīwan (English spew), Old Armenian թուք (tʻukʻ), Old Church Slavonic пльвати (plĭvati), Sanskrit ष्ठीवति (ṣṭhīvati).

Pronunciation

 

Verb

πτῡ́ω • (ptū́ō)

  1. to spit out or up
  2. (of the sea) to disgorge

Inflection

   Present: πτῡ́ω
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πτῡ́ω πτῡ́εις πτῡ́ει πτῡ́ετον πτῡ́ετον πτῡ́ομεν πτῡ́ετε πτῡ́ουσῐ(ν)
subjunctive πτῡ́ω πτῡ́ῃς πτῡ́ῃ πτῡ́ητον πτῡ́ητον πτῡ́ωμεν πτῡ́ητε πτῡ́ωσῐ(ν)
optative πτῡ́οιμῐ πτῡ́οις πτῡ́οι πτῡ́οιτον πτῡοίτην πτῡ́οιμεν πτῡ́οιτε πτῡ́οιεν
imperative   πτῦε πτῡέτω πτῡ́ετον πτῡέτων   πτῡ́ετε πτῡόντων
active
infinitive πτῡ́ειν
participle m πτῡ́ων
f πτῡ́ουσᾰ
n πτῦον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πτῠ́σω, πτῠ́σομαι, πτῠσθησήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πτῠ́σω πτῠ́σεις πτῠ́σει πτῠ́σετον πτῠ́σετον πτῠ́σομεν πτῠ́σετε πτῠ́σουσῐ(ν)
optative πτῠ́σοιμῐ πτῠ́σοις πτῠ́σοι πτῠ́σοιτον πτῠσοίτην πτῠ́σοιμεν πτῠ́σοιτε πτῠ́σοιεν
middle indicative πτῠ́σομαι πτῠ́σῃ,
πτῠ́σει 		πτῠ́σεται πτῠ́σεσθον πτῠ́σεσθον πτῠσόμεθᾰ πτῠ́σεσθε πτῠ́σονται
optative πτῠσοίμην πτῠ́σοιο πτῠ́σοιτο πτῠ́σοισθον πτῠσοίσθην πτῠσοίμεθᾰ πτῠ́σοισθε πτῠ́σοιντο
passive indicative πτῠσθησήσομαι πτῠσθησήσῃ πτῠσθησήσεται πτῠσθησήσεσθον πτῠσθησήσεσθον πτῠσθησησόμεθᾰ πτῠσθησήσεσθε πτῠσθησήσονται
optative πτῠσθησησοίμην πτῠσθησήσοιο πτῠσθησήσοιτο πτῠσθησήσοισθον πτῠσθησησοίσθην πτῠσθησησοίμεθᾰ πτῠσθησήσοισθε πτῠσθησήσοιντο
active middle passive
infinitive πτῠ́σειν πτῠ́σεσθαι πτῠσθησήσεσθαι
participle m πτῠ́σων πτῠσόμενος πτῠσθησησόμενος
f πτῠ́σουσᾰ πτῠσομένη πτῠσθησησομένη
n πτῠ́σον πτῠσόμενον πτῠσθησησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔπτῠσᾰ, ἐπτῠσᾰ́μην, ἐπτῠ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔπτῠσᾰ ἔπτῠσᾰς ἔπτῠσε(ν) ἐπτῠ́σᾰτον ἐπτῠσᾰ́την ἐπτῠ́σᾰμεν ἐπτῠ́σᾰτε ἔπτῠσᾰν
subjunctive πτῠ́σω πτῠ́σῃς πτῠ́σῃ πτῠ́σητον πτῠ́σητον πτῠ́σωμεν πτῠ́σητε πτῠ́σωσῐ(ν)
optative πτῠ́σαιμῐ πτῠ́σειᾰς,
πτῠ́σαις 		πτῠ́σειε(ν),
πτῠ́σαι 		πτῠ́σαιτον πτῠσαίτην πτῠ́σαιμεν πτῠ́σαιτε πτῠ́σειᾰν,
πτῠ́σαιεν
imperative   πτῠ́σον πτῠσᾰ́τω πτῠ́σᾰτον πτῠσᾰ́των   πτῠ́σᾰτε πτῠσᾰ́ντων
middle indicative ἐπτῠσᾰ́μην ἐπτῠ́σω ἐπτῠ́σᾰτο ἐπτῠ́σᾰσθον ἐπτῠσᾰ́σθην ἐπτῠσᾰ́μεθᾰ ἐπτῠ́σᾰσθε ἐπτῠ́σᾰντο
subjunctive πτῠ́σωμαι πτῠ́σῃ πτῠ́σηται πτῠ́σησθον πτῠ́σησθον πτῠσώμεθᾰ πτῠ́σησθε πτῠ́σωνται
optative πτῠσαίμην πτῠ́σαιο πτῠ́σαιτο πτῠ́σαισθον πτῠσαίσθην πτῠσαίμεθᾰ πτῠ́σαισθε πτῠ́σαιντο
imperative   πτῠ́σαι πτῠσᾰ́σθω πτῠ́σᾰσθον πτῠσᾰ́σθων   πτῠ́σᾰσθε πτῠσᾰ́σθων
passive indicative ἐπτῠ́σθην ἐπτῠ́σθης ἐπτῠ́σθη ἐπτῠ́σθητον ἐπτῠσθήτην ἐπτῠ́σθημεν ἐπτῠ́σθητε ἐπτῠ́σθησᾰν
subjunctive πτῠσθῶ πτῠσθῇς πτῠσθῇ πτῠσθῆτον πτῠσθῆτον πτῠσθῶμεν πτῠσθῆτε πτῠσθῶσῐ(ν)
optative πτῠσθείην πτῠσθείης πτῠσθείη πτῠσθεῖτον,
πτῠσθείητον 		πτῠσθείτην,
πτῠσθειήτην 		πτῠσθεῖμεν,
πτῠσθείημεν 		πτῠσθεῖτε,
πτῠσθείητε 		πτῠσθεῖεν,
πτῠσθείησᾰν
imperative   πτῠ́σθητῐ πτῠσθήτω πτῠ́σθητον πτῠσθήτων   πτῠ́σθητε πτῠσθέντων
active middle passive
infinitive πτῠ́σαι πτῠ́σᾰσθαι πτῠσθῆναι
participle m πτῠ́σᾱς πτῠσᾰ́μενος πτῠσθείς
f πτῠ́σᾱσᾰ πτῠσᾰμένη πτῠσθεῖσᾰ
n πτῠ́σᾰν πτῠσᾰ́μενον πτῠσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔπτυον, ἐπτυόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔπτυον ἔπτυες ἔπτυε(ν) ἐπτύετον ἐπτυέτην ἐπτύομεν ἐπτύετε ἔπτυον
subjunctive πτύω πτύῃς πτύῃ πτύητον πτύητον πτύωμεν πτύητε πτύωσῐ(ν)
optative πτύοιμῐ πτύοις πτύοι πτύοιτον πτυοίτην πτύοιμεν πτύοιτε πτύοιεν
imperative   πτῦε πτυέτω πτύετον πτυέτων   πτύετε πτυόντων
middle indicative ἐπτυόμην ἐπτύου ἐπτύετο ἐπτύεσθον ἐπτυέσθην ἐπτυόμεθᾰ ἐπτύεσθε ἐπτύοντο
subjunctive πτύωμαι πτύῃ πτύηται πτύησθον πτύησθον πτυώμεθᾰ πτύησθε πτύωνται
optative πτυοίμην πτύοιο πτύοιτο πτύοισθον πτυοίσθην πτυοίμεθᾰ πτύοισθε πτύοιντο
imperative   πτυοῦ πτυέσθω πτύεσθον πτυέσθων   πτύεσθε πτυέσθων
active middle
infinitive πτυεῖν πτυέσθαι
participle m πτυών πτυόμενος
f πτυοῦσᾰ πτυομένη
n πτυόν πτυόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἔπτῠκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔπτῠκᾰ ἔπτῠκᾰς ἔπτῠκε(ν) ἐπτῠ́κᾰτον ἐπτῠ́κᾰτον ἐπτῠ́κᾰμεν ἐπτῠ́κᾰτε ἐπτῠ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐπτῠ́κω ἐπτῠ́κῃς ἐπτῠ́κῃ ἐπτῠ́κητον ἐπτῠ́κητον ἐπτῠ́κωμεν ἐπτῠ́κητε ἐπτῠ́κωσῐ(ν)
optative ἐπτῠ́κοιμῐ,
ἐπτῠκοίην 		ἐπτῠ́κοις,
ἐπτῠκοίης 		ἐπτῠ́κοι,
ἐπτῠκοίη 		ἐπτῠ́κοιτον ἐπτῠκοίτην ἐπτῠ́κοιμεν ἐπτῠ́κοιτε ἐπτῠ́κοιεν
imperative   ἔπτῠκε ἐπτῠκέτω ἐπτῠ́κετον ἐπτῠκέτων   ἐπτῠ́κετε ἐπτῠκόντων
active
infinitive ἐπτῠκέναι
participle m ἐπτῠκώς
f ἐπτῠκυῖᾰ
n ἐπτῠκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants

  • Greek: φτύνω (ftýno)

References

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=πτύω&oldid=57139055"