θρασύς

Ancient Greek

Etymology

Related to θράσος (thrásos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰra.sýs/ → /θraˈsys/ → /θraˈsis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰra.sýs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰraˈsys/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /θraˈsys/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θraˈsys/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θraˈsis/

Adjective

θρᾰσῠ́ς • (thrasús) m (feminine θρᾰσεῖᾰ, neuter θρᾰσῠ́); first/third declension

1. brave, courageous

   Synonym: ἀνδρεῖος (andreîos)

   Antonym: δειλός (deilós)

2. bold, daring; reckless

   Synonym: ἰτᾰμός (itamós)

3. impudent, insolent

Inflection

First and third declension of θρᾰσῠ́ς; θρᾰσεῖᾰ; θρᾰσῠ́ (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		θρᾰσῠ́ς thrasús	θρᾰσεῖᾰ thraseîa	θρᾰσῠ́ thrasú		θρᾰσέε thrasée	θρᾰσείᾱ thraseíā	θρᾰσέε thrasée		θρᾰσεῖς thraseîs	θρᾰσεῖαι thraseîai	θρᾰσέᾰ thraséa
Genitive		θρᾰσέος thraséos	θρᾰσείᾱς thraseíās	θρᾰσέος thraséos		θρᾰσέοιν thraséoin	θρᾰσείαιν thraseíain	θρᾰσέοιν thraséoin		θρᾰσέων thraséōn	θρᾰσειῶν thraseiôn	θρᾰσέων thraséōn
Dative		θρᾰσεῖ thraseî	θρᾰσείᾳ thraseíāi	θρᾰσεῖ thraseî		θρᾰσέοιν thraséoin	θρᾰσείαιν thraseíain	θρᾰσέοιν thraséoin		θρᾰσέσῐ / θρᾰσέσῐν thrasési(n)	θρᾰσείαις thraseíais	θρᾰσέσῐ / θρᾰσέσῐν thrasési(n)
Accusative		θρᾰσῠ́ν thrasún	θρᾰσεῖᾰν thraseîan	θρᾰσῠ́ thrasú		θρᾰσέε thrasée	θρᾰσείᾱ thraseíā	θρᾰσέε thrasée		θρᾰσεῖς thraseîs	θρᾰσείᾱς thraseíās	θρᾰσέᾰ thraséa
Vocative		θρᾰσῠ́ thrasú	θρᾰσεῖᾰ thraseîa	θρᾰσῠ́ thrasú		θρᾰσέε thrasée	θρᾰσείᾱ thraseíā	θρᾰσέε thrasée		θρᾰσεῖς thraseîs	θρᾰσεῖαι thraseîai	θρᾰσέᾰ thraséa
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		θρᾰσέως thraséōs				θρᾰσῠ́τερος thrasúteros				θρᾰσῠ́τᾰτος thrasútatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and third declension of θρᾰσῠ́ς; θρᾰσεῖᾰ; θρᾰσῠ́ (Epic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		θρᾰσῠ́ς thrasús	θρᾰσεῖᾰ thraseîa	θρᾰσῠ́ thrasú		θρᾰσέε thrasée	θρᾰσείᾱ thraseíā	θρᾰσέε thrasée		θρᾰσέες thrasées	θρᾰσεῖαι thraseîai	θρᾰσέᾰ thraséa
Genitive		θρᾰσέος thraséos	θρᾰσείης thraseíēs	θρᾰσέος thraséos		θρᾰσέοιῐν thraséoiin	θρᾰσείαιν / θρᾰσείαιῐν / θρᾰσείῃῐν thraseíai(i)n / thraseíēiin	θρᾰσέοιῐν thraséoiin		θρᾰσέων thraséōn	θρᾰσειᾱ́ων / θρᾰσειέ͜ων / θρᾰσειῶν thraseiā́ōn / thraseié͜ōn / thraseiôn	θρᾰσέων thraséōn
Dative		θρᾰσεῖ thraseî	θρᾰσείῃ thraseíēi	θρᾰσεῖ thraseî		θρᾰσέοιῐν thraséoiin	θρᾰσείαιν / θρᾰσείαιῐν / θρᾰσείῃῐν thraseíai(i)n / thraseíēiin	θρᾰσέοιῐν thraséoiin		θρᾰσέεσσῐ / θρᾰσέεσσῐν / θρᾰσέεσῐ / θρᾰσέεσῐν / θρᾰσέσῐ / θρᾰσέσῐν thraséessi(n) / thraséesi(n) / thrasési(n)	θρᾰσείῃσῐ / θρᾰσείῃσῐν / θρᾰσείῃς / θρᾰσείαις thraseíēisi(n) / thraseíēis / thraseíais	θρᾰσέεσσῐ / θρᾰσέεσσῐν / θρᾰσέεσῐ / θρᾰσέεσῐν / θρᾰσέσῐ / θρᾰσέσῐν thraséessi(n) / thraséesi(n) / thrasési(n)
Accusative		θρᾰσῠ́ν thrasún	θρᾰσεῖᾰν thraseîan	θρᾰσῠ́ thrasú		θρᾰσέε thrasée	θρᾰσείᾱ thraseíā	θρᾰσέε thrasée		θρᾰσέᾰς thraséas	θρᾰσείᾱς thraseíās	θρᾰσέᾰ thraséa
Vocative		θρᾰσῠ́ thrasú	θρᾰσεῖᾰ thraseîa	θρᾰσῠ́ thrasú		θρᾰσέε thrasée	θρᾰσείᾱ thraseíā	θρᾰσέε thrasée		θρᾰσέες thrasées	θρᾰσεῖαι thraseîai	θρᾰσέᾰ thraséa
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		θρᾰσέως thraséōs				θρᾰσῠ́τερος thrasúteros				θρᾰσῠ́τᾰτος thrasútatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Derived terms

• Θρασύβουλος (Thrasúboulos)
• Θρασυδαῖος (Thrasudaîos)
• Θρασύδημος (Thrasúdēmos)
• Θρασύμαχος (Thrasúmakhos)
• Θρασυμήδης (Thrasumḗdēs)
• Θρασύμηλος (Thrasúmēlos)

 

Descendants

• Greek: θρασύς (thrasýs)

Further reading

• “θρασύς”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “θρασύς”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• θρασύς in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• θρασύς in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “θρασύς”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • ardent idem, page 38.
  • assertive idem, page 45.
  • audacious idem, page 52.
  • bluff idem, page 85.
  • bold idem, page 88.
  • brave idem, page 93.
  • confident idem, page 158.
  • courageous idem, page 178.
  • daring idem, page 195.
  • hardy idem, page 386.
  • hasty idem, page 387.
  • immodest idem, page 418.
  • impudent idem, page 425.
  • incautious idem, page 427.
  • insolent idem, page 445.
  • pert idem, page 608.
  • petulant idem, page 609.
  • presumptuous idem, page 638.
  • rash idem, page 672.
  • reckless idem, page 679.
  • redoubtable idem, page 684.
  • reliant idem, page 691.
  • self-confident idem, page 750.
  • self-reliant idem, page 751.
  • shameless idem, page 761.
  • unabashed idem, page 905.
  • undaunted idem, page 911.
  • unscrupulous idem, page 931.
  • venturesome idem, page 948.

---

Greek

Etymology

From Ancient Greek θρασύς (thrasús).

Adjective

θρασύς • (thrasýs) m (feminine θρασεία, neuter θρασύ)

1. cheeky, impudent
2. audacious

Declension

Declension of θρασύς

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	θρασύς •	θρασεία •	θρασύ •	θρασείς •	θρασείες •	θρασέα •
genitive	θρασέος • / θρασύ •	θρασείας •	θρασύ • / θρασέος •	θρασέων •	θρασειών •	θρασέων •
accusative	θρασύ •	θρασεία •	θρασύ •	θρασείς •	θρασείες •	θρασέα •
vocative	θρασύ •	θρασεία •	θρασύ •	θρασείς •	θρασείες •	θρασέα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο θρασύς, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο θρασύς, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	θρασύτερος •	θρασύτερη •	θρασύτερο •	θρασύτεροι •	θρασύτερες •	θρασύτερα •
genitive	θρασύτερου •	θρασύτερης •	θρασύτερου •	θρασύτερων •	θρασύτερων •	θρασύτερων •
accusative	θρασύτερο •	θρασύτερη •	θρασύτερο •	θρασύτερους •	θρασύτερες •	θρασύτερα •
vocative	θρασύτερε •	θρασύτερη •	θρασύτερο •	θρασύτεροι •	θρασύτερες •	θρασύτερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο θρασύτερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	θρασύτατος •	θρασύτατη •	θρασύτατο •	θρασύτατοι •	θρασύτατες •	θρασύτατα •
genitive	θρασύτατου •	θρασύτατης •	θρασύτατου •	θρασύτατων •	θρασύτατων •	θρασύτατων •
accusative	θρασύτατο •	θρασύτατη •	θρασύτατο •	θρασύτατους •	θρασύτατες •	θρασύτατα •
vocative	θρασύτατε •	θρασύτατη •	θρασύτατο •	θρασύτατοι •	θρασύτατες •	θρασύτατα •

Synonyms

• αναιδής (anaidís)
• άτακτος (átaktos)
• ιταμός (itamós)

Related terms

• θράσος n (thrásos, “cheek, effrontery”)

Further reading

• θρασύς, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language