consulens
Latin
[edit]Etymology
[edit]Present participle of cōnsulō.
Participle
[edit]cōnsulēns (genitive cōnsulentis); third-declension one-termination participle
Declension
[edit]Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | cōnsulēns | cōnsulentēs | cōnsulentia | ||
Genitive | cōnsulentis | cōnsulentium | |||
Dative | cōnsulentī | cōnsulentibus | |||
Accusative | cōnsulentem | cōnsulēns | cōnsulentēs cōnsulentīs |
cōnsulentia | |
Ablative | cōnsulente cōnsulentī1 |
cōnsulentibus | |||
Vocative | cōnsulēns | cōnsulentēs | cōnsulentia |
1When used purely as an adjective.
Descendants
[edit]- Italian: consulente
- Portuguese: consulente