tollera

See also: tollerá

Icelandic

Etymology

Originated in the language of grammar school pupils, derived from Latin tollō (“lift up”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtʰɔlːɛːra/

Verb

tollera (weak verb, third-person singular past indicative tolleraði, supine tollerað)

1. to throw (a person) up into the air (done by a group for celebration or as an initiation rite)

Conjugation

tollera — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að tollera
supine (sagnbót)		tollerað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		tollerandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég tollera	við tollerum	present (nútíð)	ég tolleri	við tollerum
	þú tollerar	þið tollerið		þú tollerir	þið tollerið
	hann, hún, það tollerar	þeir, þær, þau tollera		hann, hún, það tolleri	þeir, þær, þau tolleri
past (þátíð)	ég tolleraði	við tolleruðum	past (þátíð)	ég tolleraði	við tolleruðum
	þú tolleraðir	þið tolleruðuð		þú tolleraðir	þið tolleruðuð
	hann, hún, það tolleraði	þeir, þær, þau tolleruðu		hann, hún, það tolleraði	þeir, þær, þau tolleruðu
imperative (boðháttur)	tollera (þú)	tollerið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	tolleraðu	tolleriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

tollerast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að tollerast
supine (sagnbót)		tollerast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		tollerandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég tollerast	við tollerumst	present (nútíð)	ég tollerist	við tollerumst
	þú tollerast	þið tollerist		þú tollerist	þið tollerist
	hann, hún, það tollerast	þeir, þær, þau tollerast		hann, hún, það tollerist	þeir, þær, þau tollerist
past (þátíð)	ég tolleraðist	við tolleruðumst	past (þátíð)	ég tolleraðist	við tolleruðumst
	þú tolleraðist	þið tolleruðust		þú tolleraðist	þið tolleruðust
	hann, hún, það tolleraðist	þeir, þær, þau tolleruðust		hann, hún, það tolleraðist	þeir, þær, þau tolleruðust
imperative (boðháttur)	tollerast (þú)	tollerist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	tollerastu	tolleristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

tolleraður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tolleraður	tolleruð	tollerað		tolleraðir	tolleraðar	tolleruð
accusative (þolfall)	tolleraðan	tolleraða	tollerað		tolleraða	tolleraðar	tolleruð
dative (þágufall)	tolleruðum	tolleraðri	tolleruðu		tolleruðum	tolleruðum	tolleruðum
genitive (eignarfall)	tolleraðs	tolleraðrar	tolleraðs		tolleraðra	tolleraðra	tolleraðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tolleraði	tolleraða	tolleraða		tolleruðu	tolleruðu	tolleruðu
accusative (þolfall)	tolleraða	tolleruðu	tolleraða		tolleruðu	tolleruðu	tolleruðu
dative (þágufall)	tolleraða	tolleruðu	tolleraða		tolleruðu	tolleruðu	tolleruðu
genitive (eignarfall)	tolleraða	tolleruðu	tolleraða		tolleruðu	tolleruðu	tolleruðu

---

Italian

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtɔl.le.ra/
• Rhymes: -ɔllera
• Hyphenation: tòl‧le‧ra

Verb

tollera

1. inflection of tollerare:
   1. third-person singular present indicative
   2. second-person singular imperative

Anagrams

• Tellaro, allerto, allertò, rollate, rotella, tallero

---

Spanish

Verb

tollera

1. first/third-person singular imperfect subjunctive of toller