श्रवण

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by Surjection (talk | contribs) as of 20:31, 17 September 2022.
Jump to navigation Jump to search

Sanskrit

Pronunciation

Etymology 1

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Adjective

श्रवण (śrávaṇa)

  1. limping, lame

Etymology 2

From श्रव्- (śrav-), variant of the root श्रु (śru, to hear) +‎ -अन (-ana).

Noun

श्रवण (śrávaṇa) stemn

  1. the act of hearing
  2. that which is heard
  3. acquiring knowledge by hearing, learning, study
  4. (philosophy) the determining by means of the six signs the true doctrine of the vedānta
  5. fame, reputation
  6. wealth
Descendants
  • Telugu: శ్రవణము (śravaṇamu)

Noun

श्रवण (śrávaṇa) stemm

  1. ear
    Synonyms: see Thesaurus:कर्ण
  2. the hypotenuse of a triangle or the diagonal of a tetragon

Declension

Masculine a-stem declension of श्रवण
Nom. sg. श्रवणः (śravaṇaḥ)
Gen. sg. श्रवणस्य (śravaṇasya)
Singular Dual Plural
Nominative श्रवणः (śravaṇaḥ) श्रवणौ (śravaṇau) श्रवणाः (śravaṇāḥ)
Vocative श्रवण (śravaṇa) श्रवणौ (śravaṇau) श्रवणाः (śravaṇāḥ)
Accusative श्रवणम् (śravaṇam) श्रवणौ (śravaṇau) श्रवणान् (śravaṇān)
Instrumental श्रवणेन (śravaṇena) श्रवणाभ्याम् (śravaṇābhyām) श्रवणैः (śravaṇaiḥ)
Dative श्रवणाय (śravaṇāya) श्रवणाभ्याम् (śravaṇābhyām) श्रवणेभ्यः (śravaṇebhyaḥ)
Ablative श्रवणात् (śravaṇāt) श्रवणाभ्याम् (śravaṇābhyām) श्रवणेभ्यः (śravaṇebhyaḥ)
Genitive श्रवणस्य (śravaṇasya) श्रवणयोः (śravaṇayoḥ) श्रवणानाम् (śravaṇānām)
Locative श्रवणे (śravaṇe) श्रवणयोः (śravaṇayoḥ) श्रवणेषु (śravaṇeṣu)