aangrenzend

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch[edit]

Etymology[edit]

Present active participle of aangrenzen.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˌaːnˈɣrɛn.zənt/
  • (file)
  • Hyphenation: aan‧gren‧zend

Participle[edit]

aangrenzend

  1. adjacent, bordering

Inflection[edit]

Inflection of aangrenzend
uninflected aangrenzend
inflected aangrenzende
positive
predicative/adverbial aangrenzend
aangrenzende
indefinite m./f. sing. aangrenzende
n. sing. aangrenzend
plural aangrenzende
definite aangrenzende
partitive aangrenzends