alboć

Old Polish

Etymology

From albo +‎ -ć. First attested in the 15th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /alʲbɔt͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /alʲbɔt͡ɕ/

Conjunction

alboć

1. (attested in Lesser Poland) or
   • Beginning of the 15th century, Łukasz z Wielkiego Koźmina, Kazania gnieźnieńskie‎^[1], Krakow, page 12a:

     Ludze, chosczy ony vele dzecy magø, velkokrocz szø tho gim przygadza, ysczy ony nad nimy szaloscz vydzø, przes to iscy ony richlo vmiragø. Albocz tesze ony slø smerczø dzynø, ysczy sz nesktorego szyna slodzeg byua, kostarsz y pyganicza

     [Ludzie, cożci oni wiele dzieci mają, wielkokroć się to jim przygadza, iżci oni nad nimi żałość widzą, przezto iżci oni richło umirają. Alboć teże oni złą śmiercią giną, iżci z nie z ktorego (i. e. z niektorego) syna złodziej bywa, kostarz i pijanica]

   • 1896 [Middle of the 15th century], Lucjan Malinowski, editor, Żywot świętego Błażeja. Zabytek języka polskiego z początku wieku XV,‎^[2], page 322:

     Modlcye sye naszim bogom, albocz waas kaszø wszistky scynacz

     [Modlcie sie naszym bogom, alboć was każę wszystki ścinać]

Particle

alboć

1. interrogative particle: introduces a yes-no question
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[3], page 753:

     Dziatki... skazując na Jesusa, jakoby mieniły: Owoć ten jedzie, ktory ma lud żydowski... wykupić z niewolstwa...; ale ninie alboć w mie djabeł wstąpił? jakoby im ojca zabił, tako nastoją nań

     [Dziatki... skazując na Jesusa, jakoby mieniły: Owoć ten jedzie, ktory ma lud żydowski... wykupić z niewolstwa...; ale ninie alboć w nie dyjabeł wstąpił? jakoby im ojca zabił, tako nastoją nań]

Descendants

• Polish: alboć

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “alboć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish alboć. By surface analysis, albo +‎ -ć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈal.bɔt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -albɔt͡ɕ
• Syllabification: al‧boć

Conjunction

alboć

1. or

   Synonym: aboć

Particle

alboć

1. (Middle Polish) probably introduces doubt or uncertainty
2. (Middle Polish) interrogative particle: introduces a yes-no question

   Synonym: (modern) czy

3. (Warmia) introduces a rhetorical question

   Synonym: (modern) czy

Further reading

• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “alboć, aboć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “alboć”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 22
• Zofia Stamirowska (1987-2024) “alboć”, in Anna Basara, editor, Słownik gwar Ostródzkiego, Warmii i Mazur, volume 1, Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, →ISBN, page 119
• alboć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego