amitinus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]From amita (“paternal aunt”) + -īnus.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): [a.mɪˈtiː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [a.miˈt̪iː.nus]
Adjective
[edit]amitīnus (feminine amitīna, neuter amitīnum); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | amitīnus | amitīna | amitīnum | amitīnī | amitīnae | amitīna | |
genitive | amitīnī | amitīnae | amitīnī | amitīnōrum | amitīnārum | amitīnōrum | |
dative | amitīnō | amitīnae | amitīnō | amitīnīs | |||
accusative | amitīnum | amitīnam | amitīnum | amitīnōs | amitīnās | amitīna | |
ablative | amitīnō | amitīnā | amitīnō | amitīnīs | |||
vocative | amitīne | amitīna | amitīnum | amitīnī | amitīnae | amitīna |
Related terms
[edit]References
[edit]- “amitinus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "amitinus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- amitinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.