auður

See also: Auður

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈøyːðʏr/

  Rhymes: -øyːðʏr

  Homophones: Auður

Etymology 1

From Old Norse auðr (“desolate”), from Proto-Germanic *auþaz whence also Faroese eyður, Norwegian aud and ød, Danish ød, Swedish öd. Cognate with Old English ēaþ, īeþe, and Old High German ōdi.

Adjective

auður (comparative auðari, superlative auðastur)

1. empty

   Húsið var autt.

   The house was empty.

2. desolate

Inflection

    positive (strong declension)

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	auður	auð	autt
accusative	auðan	auða	autt
dative	auðum	auðri	auðu
genitive	auðs	auðrar	auðs
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	auðir	auðar	auð
accusative	auða	auðar	auð
dative	auðum	auðum	auðum
genitive	auðra	auðra	auðra

    positive (weak declension)

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	auði	auða	auða
accusative	auða	auðu	auða
dative	auða	auðu	auða
genitive	auða	auðu	auða
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	auðu	auðu	auðu
accusative	auðu	auðu	auðu
dative	auðu	auðu	auðu
genitive	auðu	auðu	auðu

    comparative

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	auðari	auðari	auðara
accusative	auðari	auðari	auðara
dative	auðari	auðari	auðara
genitive	auðari	auðari	auðara
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	auðari	auðari	auðari
accusative	auðari	auðari	auðari
dative	auðari	auðari	auðari
genitive	auðari	auðari	auðari

    superlative (strong declension)

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	auðastur	auðust	auðast
accusative	auðastan	auðasta	auðast
dative	auðustum	auðastri	auðustu
genitive	auðasts	auðastrar	auðasts
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	auðastir	auðastar	auðust
accusative	auðasta	auðastar	auðust
dative	auðustum	auðustum	auðustum
genitive	auðastra	auðastra	auðastra

    superlative (weak declension)

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	auðasti	auðasta	auðasta
accusative	auðasta	auðustu	auðasta
dative	auðasta	auðustu	auðasta
genitive	auðasta	auðustu	auðasta
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	auðustu	auðustu	auðustu
accusative	auðustu	auðustu	auðustu
dative	auðustu	auðustu	auðustu
genitive	auðustu	auðustu	auðustu

Derived terms

• sitja auðum höndum

Etymology 2

From Old Norse auðr, from Proto-Germanic *audaz whence also Faroese eyður. Cognate with Old Saxon ōd; Old English ēad (“happiness”); Old High German ōt.

Noun

auður m (genitive singular auðs, no plural)

1. wealth, riches

Declension

declension of auður

m-s1	singular
	indefinite	definite
nominative	auð	auðinn
accusative	auð	auðinn
dative	auði	auðnum
genitive	auðs	auðsins