beztytułowy

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From bez- +‎ tytułowy. First attested in 1828.[1][2]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /bɛs.tɘ.tuˈwɔ.vɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvɘ
  • Syllabification: bez‧ty‧tu‧ło‧wy

Adjective

[edit]

beztytułowy (not comparable, no derived adverb)

  1. (rare, literature, art, music) titleless, untitled
    Synonym: bez tytułu

Declension

[edit]
[edit]
noun

References

[edit]
  1. ^ Krystyn Lach-Szyrma (1828) Słownik angielsko-polski: dla użytku młodzieży Instytutu Politechnicznego[1], page 441
  2. ^ beztytułowy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

[edit]