bicz

See also: Bicz

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish bicz, from Proto-Slavic *bičь, from *bìti. Doublet of pejcz (“horsewhip, quirt”), a borrowing from German. By surface analysis, bić +‎ -cz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbit͡ʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂ
• Syllabification: bicz
• Homophone: Bicz

Noun

bicz m inan (diminutive biczyk, augmentative biczysko)

1. whip (a flexible instrument, commonly made of leather, used to create a sharp "crack" sound for directing or herding animals)

   Synonyms: bat, batog, kańczug, nahaj, nahajka

   rzemienny/skórzany bicz ― a leather whip

   trzask bicza ― the crack of a whip

   chłostać/wychłostać biczem ― to whip

   smagać/smagnąć biczem ― to lash with a whip

   uderzać/uderzyć biczem ― to hit with a whip

Declension

Declension of bicz

	singular	plural
nominative	bicz	bicze
genitive	bicza	biczy/biczów
dative	biczowi	biczom
accusative	bicz	bicze
instrumental	biczem	biczami
locative	biczu	biczach
vocative	biczu	bicze

Derived terms

adjectives

• biczowniczy
• biczowy

 

adverb

• jak z bicza strzelił

 

nouns

• Bicz
• bicz boży
• (dialectal) bicz korali
• bicz wodny
• biczownica
• biczownik

 

proverb

• z piasku bicza nie ukręcisz

 

verbs

• biczować impf, ubiczować pf
• chłostać biczem satyry impf, wychłostać biczem satyry pf
• kręcić na siebie bicz impf, ukręcić na siebie bicz pf
• wybiczować pf

 

Related terms

verb

• bić impf

 

Further reading

• bicz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• bicz in Polish dictionaries at PWN