bloedvergieten

Dutch

Etymology

Compound of bloed +‎ vergieten. Attested as early as the seventeenth century, used in the Statenvertaling (Apo. Esther 16, arguably Proverbs 6).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈblut.fərˌɣi.tə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: bloed‧ver‧gie‧ten

Noun

bloedvergieten n (uncountable)

1. bloodshed (violent loss of life) [from 17th c.]

   Synonym: bloedvergieting

   • 2016 March 30, “Vliegtuigkaper: Heb mijn kinderen 24 jaar niet gezien”, in BN De Stem:

     De kaping werd uiteindelijk zonder bloedvergieten afgehandeld.

     (please add an English translation of this quotation)

2. (obsolete) bloodletting (removal of blood from the veins) [18th–19th c.]

   Synonyms: aderlaten, aderlating

Derived terms

• bloedvergieter
• bloedvergieting

Descendants

• → West Frisian: bloedferjitten (calque)