boidare

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Sardinian[edit]

Etymology[edit]

Probably from Late Vulgar Latin *vocitāre, present infinitive of a verb *vocitō, derived from Late Latin vocitus (emptied; empty).

Verb[edit]

boidare (Logudorese, archaic)

  1. (transitive) to empty
    Synonyms: disboidare, imboidare, isboidare, illichidare, isvagantare, isbiuttire, isvagare, vagantare
    Antonyms: abbudare, pienare, piènnere, prenare, ripiènnere, umpire, umprire
  2. (transitive) to disburse, to pay
    Synonym: isbussare

Conjugation[edit]